skanuj0013 (278)

Dziecko z FAS w systemie edukacji

Jeszcze innym elementem, na który warto zwracać uwagę w trakcie stawiania diagnozy, to poszukiwanie nie tylko zaburzeń — tego, czego dziecku brakuje — ale także zasobów. Dobrze jest odkryć zasoby, jakie dziecko posiada, bo na czymś musimy się przecież oprzeć w trakcie pracy. I to także mieści się wwieloaspektowości diagnozy, dlatego jest ona taka ważna.

Diagnoza „testowa” jest tylko punktem wyjścia ukierunkowującym dalsze postępowanie diagnostyczne. Rodzice chcący monitorować rozwój dziecka z FAS mogą spotkać się z oporem diagnostów opartym na tym, że dziecko miało już badanie psychologiczne, że jest ono ważne i nie można go powtórzyć, bo minął zbyt krótki okres. To wszystko prawda, ale to nie znaczy, że diagnozując należy posługiwać się cały czas tym samym testem. Są przecież inne testy, ponadto psycholog może wykorzystywać lub konstruować różne próby, na podstawie których może stwierdzić, że w funkcjonowaniu dziecka zaszła lub nie zaszła zmiana.

Generalnie diagnoza ma służyć dostarczeniu informacji o potencjalnych możliwościach dziecka, czyli służyć ocenie jego szans rozwojowych przy optymalnej stymulacji oraz określić rodzaj i zakres właściwej dla niego terapii. Ma także stanowić pomoc w ustaleniu niezbędnego do właściwego codziennego funkcjonowania dziecka postępowania rodziców.

Postawienie wieloaspektowej diagnozy pozytywnej dziecku z FAS jest bardzo trudne, ale nie niemożliwe, wymaga jednak umiejętności patrzenia na dziecko nie tylko z perspektywy jego deficytów. Takie podejście zwiększa szansę powodzenia udzielanej później pomocy, gdyż uzyskane w wyniku diagnozy informacje odkrywają funkcjonowanie dziecka we wszystkich sferach rozwoju.

Diagnoza winna więc uwzględniać m.in. informacje o:

• przebieg rozwoju (uwzględniać rozwój sprawności ruchowej, sprawności funkcji poznawczych, emocji i mowy),

• charakterystyczne obecnie funkcjonowanie w w/w sferach,

• wzorce interakcji z osobami znanymi.

Wyzwania stawiane przez dziecko

Powiedziałam uprzednio, że diagnoza pozytywna jest optymalną jej formą, ale teraz chciałabym zatrzymać się przez chwilę na deficytach dzieci z FAS. Ich ilość, głębokość i specyfika rzutuje na fakt udzielania (lub częściej nie udzielenia) dzieciom pomocy i wsparcia.