Skan80

Rozdział VII

OCENA PRACY I EGZAMIN DYPLOMOWY

1. Złożenie pracy i recenzje

Pracę dyplomową ocenia dwóch recenzentów w tej samej skali punktów co wszystkie egzaminy, włączając w to także egzamin ostatni — magisterski lub licencjacki. Można zatem napisać pracę na ocenę bardzo dobrą i dostateczną. Można nawet otrzymać ocenę niedostateczną, ale sytuacje takie rzadko zdarzają się, ponieważ jednym z recenzentów jest promotor, który wcześniej podejmował decyzję o przyjęciu pracy, a tę można uważać za zapewnienie pozytywnej recenzji.

Decyzja o przyjęciu oznacza zgodę na oddanie pracy do przepisywania na czysto, na jej oprawienie i złożenie w dziekanacie (sekretariacie studiów lub instytutu). Dziekan, po upewnieniu się o otrzymaniu przez studenta wszystkich zaliczeń przewidzianych w planie studiów, wyznacza drugiego recenzenta, którym zwykle jest profesor z tej samej katedry. Trzeci recenzent bywa powoływany rzadko i z reguły tylko wówczas, kiedy jedna z recenzji ocenia pracę jako niedostateczną.

Pracę przedstawia się władzom wydziału niezwłocznie po jej przygotowaniu i nie później niż przed zakończeniem zajęć w danym semestrze. Za zgodą dziekana możliwe jest złożenie pracy w ciągu następujących po nim trzech miesięcy. Dalsze opóźnienie może zakończyć się skreśleniem dyplomanta z listy studentów.

Pracę składa się w trzech egzemplarzach, chyba że wcześniej jeden z oprawionych egzemplarzy otrzymał już promotor. Wówczas wystarczy przedstawić dwa, jeden przeznaczony jest dla recenzenta, drugi umieszcza się w aktach studenta.

Recenzje przygotowuje się na specjalnym formularzu, o którym była mowa w rozdziale I! tego opracowania. Jest prawidłowością, że zanim oceniający rozpocznie lekturę każdej pracy, najpierw zapoznaje się ze stroną tytułową i spisem treści, potem zagląda na koniec pracy po to, by rzucić okiem na wykorzystaną literaturę, no i wreszcie ogląda przypadkowo otwarte fragmenty dzieła. Po takim wstępnym zapoznaniu się z rozprawą powstaje pierwsze wrażenie, zawsze wpływające w jakiś sposób na ocenę innych walorów pracy.

Najpierw ocenia się temat, to, czy jest wystarczająco ambitny, poprawnie sformułowany i pozwala na wykonanie zadania w opracowaniu

0    dość typowej dla prac dyplomowych objętości. W drugiej kolejności bada się plan pracy, biorąc pod uwagę, czy jest wystarczająco rzeczowy

1    szczegółowy oraz czy dobrze służy realizacji zamierzeń autora przedstawionych we wstępie. Lektura spisu treści i wstępu pozwala już recenzentowi na dość dobre poznanie autora rozprawy, jego ambicji, zdolności, umiejętności wyrażania myśli w pracy pisemnej.

Pierwsze wrażenia i oceny są weryfikowane w trakcie lektury poszczególnych rozdziałów. Często nie trzeba czytać ich wszystkich bardzo dokładnie, aby nabrać przekonania co do rzeczywistej wartości pracy. Zapoznając się z poszczególnymi rozdziałami, zwraca się też uwagę na wszystkie redakcyjne zalety lub wady opracowania. Dla pełnego obrazu potrzebne jeszcze jest poznanie ostatniej części rozprawy, a więc zakończenia, bibliografii i ewentualnie innych materiałów.

Podczas lektury wyraźnie widoczne są takie błędy, jak niezbyt konsekwentne posługiwanie się określoną terminologią, prowadzenie rozważań poza granicami nakreślonymi we wstępie, powtórzenia tych samych treści, niedostatecznie uzasadnione wnioskowanie, zbyt duże nagromadzenie słów i zdań zupełnie zbędnych, kompilowanie pracy z fragmentów piśmiennictwa w sposób bądź to nieporadny, bądź to z zamiarem ukrycia rzeczywistej skali korzystania z cudzych opracowań.

Ta ostatnia kwestia ma już związek z dokonywaniem plagiatu, czyli przejmowaniem cudzych poglądów i ustaleń bez wskazywania ich autora i źródła publikacji. Przedstawianie czyichś myśli jako własnych jest działaniem nie tylko nagannym moralnie, ale także zabronionym pod groźbą kary w ustawie o prawie autorskim: „Kto przywłaszcza sobie autorstwo albo wprowadza w błąd co do autorstwa całości lub części