SNV36450

Andreę miały ukazać to, co on sam wniósł do tvch    I

...    ...30    ^y iBni

i co pragnie z nich ocalić .

Nie tylko Johann Valentin Andrea odpowiedział na pojawie$J| się w druku pism Bractwa Różokrzyżowców. Reakcją na nie był_a lawina około 200 publikacji, zarówno krytykujących ruch różo* krzyżowy — głównie z pozycji teologii luterańskiej - jak i chwalą, cych przedstawione idee i akcentujących ich hermetyczną, gnostyttg ką proweniencję. Do tej rzeczowej, a przy tym niezwykle ostrej polemiki z treścią manifestów przyłączył się również Andrea#, wciąż jednak nie chciał porzucić swojej własnej idei bractwa. 1

W 1619 r. jako „J.V.A.” opublikował utopię Reipublicae ChrisĄ tianopolitanae Descriptio (Opis Rzeczypospolitej ChrystianopcĘM fańskiej). W treści zbliżona była do Miasta Słońca Tommaso CaroJ panelli (1568-1639), lecz nie powstała w wyniku naśladownjjH twa³². Andrea w Christianopolis kreślił z rozmachem oryginała* wizję idealnego społeczeństwa chrześcijan oraz, konsekwentniej chrześcijańską wizję bractwa filozofów, które temu społeczeństw* przewodzi. Nie przestawał też dyskretnie podpowiadać rozmiarów swojego udziału w wywołaniu sprawy różokrzyżowców. We wstfl* pie do Christianopolis mówił o trzech etapach, jakie prze by Ml Bractwo Różanego Krzyża, odkąd ukazało się światu w słowach 1 swoich manifestów: najpierw rzuciło przynętę, obiecując rzeczy® niezwykłe, cudowne i wielkie, potem obudziło nadzieję na wielką 1 reformę życia religijnego, społecznego i politycznego, na koniec* zaś ukazało naśladowanie Chrystusa jako drogę i sposób osiągnię-S

³⁰    Por. tamże.

³¹    Uczynił to w najpierw w najgłośniejszym swoim dziele: Menippiu sive dialogorum sałyricum centuria, inanilum nostratium speculum (1617). a potem jeszcze w Turris Babel seu Iudiciorum de Fratemitate Rosae Crucis chaos oraz w Mythologia Christiana (obydwa wydane w 1619).

³²    Por. Montgomery, dz. cyt., t. I. s. 49-50.