symbol036

72

zespół, wydobyto z bagna w Szczańcu. Składały się nań dwa groty oszczepów, fragmenty sierpów i siekierki brązowej, trzy branso-lety owalne oraz tarczka ozdobiona poprzecznymi zgrubieniami (ibidem, 208).

Wyjątkowo szeroką prezentację powyższych.źródeł usprawiedliwia bogactwo na tle pozostałych znalezisk wodnych. Obejmowały one bowiem bransolety (Góra, Pruszków), sierpy (Pruszków) oraz luźno znalezione miecze typu węgierskiego i siekierki brązowe (tab. 7) .

Wobec spadku ilości przedmiotów brązowych w wodach, interesujący jest wzrost znalezisk naczyń glinianych w tych środowiskach. Obok pojemnika dla ozdób z Poznania-Starołęki, pojedyncze naczynia wystąpiły także w Cisowie (kubek), Gryfinie (dzban), Łowiczu (amfora ?) i Niesulicach (amfora), a więc zarówno w Wielko-polsce, jak i na Pomorzu środkowo-zachodnim (mapa 7).

Prezentowane źródła, w zakresie terytorialnym łączyć można z trzema lokalnymi grupami k. łużyckiej: zachodniopomorską (Cisowo, Gryfino, Długie), brandenbursko-lubuską (Karczewko, Kiekrz, Niesulice, Poznań, Szczaniec) oraz wschodnią (Góra, Pruszków, Sierakówek, Zborów). Naczynie gliniane z Cisowa wystąpiło na pograniczu grupy zachodniopomorskiej oraz północno-wschodniej (Gedl 1989, 609, mapa 30).

Jak zauważyliśmy, miecze i groty brązowe częściej deponowano w wodach Wielkopolski środkowo-zachodniej niż wschodniej. Sytuacja ta nie jest efektem poziomu dystrybucji owych zabytków, gdyż miecze i groty często spotykane są» jako znaleziska odosobnione w Wielkopolsce wschodniej (Kostrzewski 1964, 131, mapa 5), aczkolwiek w odmiennych kontekstach sytuacyjnych (środowiska poza wodami). Godzi się przypomnieć, iż podobna dyferencjacj«l przestrzenno-rzeczowa panowała w III OEB.

Znaleziska wodne z IV OEB

nj

H

OJ

O JL -OTZ0C ■eyazj.

-zoTurejceo

htuAzobn 9MOZ§JCq

btuAzobn

Aąopzo

0UUT

Aq.0xos

-UBjrą

Tł[TU

-U0TUI

Pjtu

-CAzsbu

Adj0TS

T3{a0T2I

-0TS

ĄoaB 0ZO0TUI