153
2). „potrzeba ingerencji” implikuje konieczność ustanowienia „prawa do ingerencji’. Brak reakcji ze strony ONZ w sytuacjach kryzysowych jest często raczej niemożnościąreakcji z powodu braku środków i woli politycznej niż rzeczywistymi przestrzeganiem zasady nieingerencji w wewnętrzne sprawy danego państwa30. Ważne jesi jednocześnie iż, prawa człowieka oraz pojęcie suwerenności nie są wy kluczającymi się zasadami, lecz tworzą podstawowe element)' współczesnego państwa prawa51. Interesy narodowe poszczególnych państw w coraz większym stopniu sąpowiązane z zasadami moralnymi i kwestiami humanitarnymi, dlatego sposób w jaki rządy traktują swoich własnych obywateli nie jest już strefa, wyłączną działalności państwa33.
Zgodnie ze słowami sekretarza generalnego ONZ Kofi Annana istnieje obecnie przyzwolenie społeczności międzynarodowej dla działań, które zmierzają do zapewnienia optymalnego przestrzegania praw'jednostkowych: Jest oczywistym, że w momencie, kiedy dochodzi do konfliktu pomiędzy suwcrcnnościąpaństw i suwerennościąjednostek, my jako społeczność międzynarodowa musimy dogłębnie zastanow ić się nad tym jak daleko możemy iść w obronie jednego typu suwerenności nad drugą. Prawa człowieka i ewoluująca natura prawa humanitarnego będąniewiele znaczyły jeśli zasada strzeżona przez państwa będzie służyła jedynie jako atut do ochrony własnych obywateli”33.
Interwencja w rozumieniu prawa międzynarodowego dotyczy działania charakteryzującego się następującymi cechami:
• wywierana presja jest dziełem państwa lub grupy państw;
• presja ta dotyczy wykonywania przez drugie państwo jego kompetencji, nie podlegających w danym wypadku regulacji w normach szczegółowych prawa międzynarodowego;
• presja polega na zastosowaniu lub groźbie zastosowania bez tytułu prawno-międzynarodowego siły zbrojnej, jednak poniżej poziomu agresji albo też innych pozamilitarnych środków przymusu, w ostatnim przypadku, w sposób stojący w- sprzeczności zc standardami proporcjonalności-14.
Stwierdzenie interwencji zależy od kwalifikacji okoliczności prawnych i faktycznych oraz ich oceny na podstawie pewnych elementów wartościujących. Dokonując oceny trzeba kłaść nacisk na relację pomiędzy przesłankami, celami i sto-
30 Emmanuel Decaux, „Conseil de securitć : des nouvcllcs compćtcnccs”, Dćfense natiomle, 2000, rd 3, s. 14—26.
31 Ghhristian Reus-Smit, „Humań Rights and the Sotial Consiruction of Sovereignty”, Review of International Studies, 2001, Vol. 27, No. 4, s. 519-538.
33 Arthur Helton, „Forced Migration, Humanitarian lntervenlion, and Sotereignly", SdlSAeview, 2000, Vol. 20, No. 1, s. 61-86.
33 Wystąpienie Sekretarza Generalnego ONZ Kofiego Annana na seminarium w New Yorku pt: „Responsibility to Protcct”, 15.02.2002, Zob. URL <htlp:/Avww.mi.org/Ncws/Prcss/docs/2ft02; sgsmfcl 25.doc.bxm>, wrzesień 2003.
31 Kranz,,Suwerenność państwa i prawo międzynarodowe...”, s. 127-129.