153
2). „potrzeba ingerencji” implikuje konieczność ustanowienia „prawa do ingerencji". l)rak reakcji ze strony ONZ w sytuacjach kryzysowych jest często raczej niemożnością reakcji z powodu braku środków i woli politycznej niż rzeczywistym przestrzeganiem zasady nieingerencji w wewnętrzne sprawy danego państwa50. Ważne jest jednocześnie iż, prawa człowieka oraz pojęcie suwerenności nie są wykluczającymi się zasadami, lecz tworzą podstawowe elementy współczesnego państwa prawa31. Interesy narodowe poszczególnych państw w coraz większym stopniu sąpowiązanc z zasadami moralnymi i kwestiami humanitarnymi, dlatego sposób w jaki rządy traktują swoich własnych obywateli nic jest już strefą wyłączną działalności państwa32.
Zgodnie zc słowami sekretarza generalnego ONZ Kofi Annana istnieje obecnie przyzwolenie społeczności międzynarodowej dla działań, które zmierzają do zapewnienia optymalnego przestrzegania praw jednostkowych: „Jest oczywistym, że w momencie, kiedy dochodzi do konfliktu pomiędzy suwerennościąpaństw i suwerennościąjednostek, my jako społeczność międzynarodowa musimy dogłębnie zastanowić się nad tym jak daleko możemy iść w obronie jednego typu suwerenności nad drugą. Prawa człowieka i ewoluująca natura prawa humanitarnego będą niewiele znaczyły jeśli zasada strzeżona przez państwa będzie służyła jedynie jako atut do ochrony własnych obywateli”35.
Interwencja w rozumieniu prawa międzynarodowego dotyczy działania charakteryzującego się następującymi cechami: i • wywierana presja jest dziełem państwa lub grupy państw:
• presja ta dotyczy wykonywania przez drugie państwo jego kompetencji, nie podlegających w danym wypadku regulacji w normach szczegółowych prawa międzynarodowego;
- presja polega na zastosowaniu lub groźbie zastosowania bez tytułu prawno-międzynarodowego sity zbrojnej, jednak poniżej poziomu agresji albo też innych pozamilitarnych środków przymusu, w ostatnim przypadku, w sposób stojący w spizeczności ze standardami proporcjonalności'"1.
Stwierdzenie interwencji zależy od kwalifikacji okoliczności prawnych i faktycznych oraz ich oceny na podstawie pewnych elementów' wartościujących. Dokonując oceny trzeba kłaść nacisk na relację pomiędzy przesłankami, celami i sto-
w Hrninanue] Decuux, „Conscil de securite : des nouveHe$ compćtcnees”, Defensr. nationate, 2000, n" 3, s. 14-26.
31 Chhristiau Reus-Smit, „Humań Rights and the Socjal Constniclion ofSovereignty”, Rcview of International Studies, 2001, Vol. 27, No. 4, s. 5117-538.
32 Arthur Helion. „Forced Migration, Humanitarian lntcrocntion, and Sooereignty”, SAlSRetiew, 2000.Vo1.20.no. l,s. 61--86.
33 Wystąpienie Sekretarza Generalnego ONZ Kofiego Annana na seminarium w New Yorku pt: „Responsibility to Prolect”, 15.02.2002, Zob. l:RL <http.7/www.un.org/News.'l>ress/docs/2002/ sgsmSf25.doc.htm->, wrzesień 2003.
14 Kranz, „Suwerenność państwa i prawo międzynarodowa...” s. 127 129.