zdjeP0

i lnach, nic ma konieczności powtarzania nazwiska. Podaje się tylko lata wydania

J\jwydania (bez spacji) liter: a, b, c itd., np. [Nowak 199la], [Kowalski 1994ab]. Literowe Raczenia nadaje się zgodnie z porządkiem alfabetycznym wyznaczonym przez tytuł, jeżenia te powtarza się wówczas w bibliografii załącznikowej zamieszczonej po tekście downy®-

jeżeli odwołujemy się do publikacji autorów noszących to samo nazwisko, dla rozróż-gieoia należy podać inicjał imienia, np. [R. Kowalski 1971J, [Z. Kowalski 1983]. Imię powinno ^rozwinięte, jeśli w jednej publikacji powołujemy się na prace różnych autorów o talia samym nazwisku i inicjale imienia, np. [Jan Śniadecki 1804], [Jędrzej Śniadecki 1808].

Powołując się na pracę zbiorową, możemy podać nazwisko redaktora naukowego publi- tgjggjgfoji beji z oznaczeniem: red. lub red. nauk., np. [Kowalski (red. nauk.) 1993] lub [Kowalski, red. nauk., *** P™****—H3S 1993]. W bibliografii załącznikowej szereguje się wówczas taką pozycję według nazwiska re-daktora. Jeżeli publikacja nie ma redaktora lub jest anonimowa, to podaje się pierwsze słoto tytułu ze znakiem wielokropka.

Przyjmuje się zasadę, iż kilka publikacji cytowanych razem (w jednym nawiasie) szereguje się w kolejności chronologicznej, a nie według alfabetu, np. [Nowak 1984, Malinowski I98S, Kowalski 1986]. Wyjątek stanowi sytuacja, gdy zachodzi potrzeba powołania się na prace kilku autorów pochodzące z różnych lat. Aby uniknąć konieczności powtarzania w nawiasie tego samego nazwiska z kolejnymi datami, szereguje się prace chronologicznie w obrębie poszczególnych autorów, np.

[Malinowski 1973,1992, 2001; Kowalski 1978, 1979; Nowak 1980] n* | [Malinowski 1973; Kowalski 1978, 1979; Nowak 1980; Malinowski 1992,2001]

Jeżeli prace różnych autorów zostały wydane w jednym roku, to nazwiska szereguje się al-    Eg

toetycznie, np. [Kowalski 1999, Malinowski 1999, Nowak 1999].

W zapisach bibliograficznych redagowanych w systemie „autor — rok” informację o tym, zeprezentowane dane pochodzą ze źródeł nieopublikowanych bądź z wypowiedzi ustnych,    HH    ^A

należy podać w tekście głównym w nawiasie, lecz nie umieszcza się jej w zestawieniu piśmiennictwa na końcu pracy.

W latach 1998-2000 metodą ICP-AES przeprowadzono kompleksowe analizy roślin, grzybów i zwierząt

z okolic stawów osadowych w Szopienicach, pozyskując w miarę możliwości podobne gatunki jak we

wcześniejszych badaniach na terenie Bukowna [Dmowski, Gieraitowska i Karaś, dane nieopublikowane].

W systemie „autor - rok” stosuje się różne konwencje użycia znaków interpunkcyjnych:    interpunkcja

1 Pn n,7uriclrii mninn nnctawir nr7MMn»lr l»iK nn7n«raivir fvllcn nnieHvnr7v rtHsren fsna- Zapisów___

1. Po nazwisku można postawić przecinek lub pozostawić tylko pojedynczy odstęp (spację), np. [Kowalski, 1984] lub [Kowalski 1984].

2. Po roku, a przed numerem strony przywoływanego dokumentu można postawić przecinek lub dwukropek, np. [Kowalski 1984, 72] lub [Kowalski 1984: 72]. Dopuszcza się także poprzedzanie numeru strony skrótem: s. po przecinku, np. [Kowalski 1984, s. 72].

3. Dane bibliograficzne kilku jednocześnie omawianych publikacji można oddzielać przecinkami lub średnikami, np. [Kowalski 1984, Malinowski 1985, Nowak 1986] lub (Kowalski 1984; Malinowski 1985; Nowak 1986].

Rozdział 13 Bibliografia | 269