które usiłują odegrać najatrakcyjniejsze sceny bajkowe. Pajac chce poślubić lalkę, ale ma to być ślub „jak z bajki”. Scenariusza dostarcza „książka” występująca jako jeden :z bohaterów opowieści. Ona właśnie, z racji swej „erudycji” baśniowej, koryguje poczynania innych bohaterów i podsuwa im „właściwe” rozwiązania:
„Co! A podróż gdzie na gody?
Nie! Nie można jechać .wprost!
Zawsze jedzie się przez most!
Jakieś poiła... Jakieś wody...
Zawsae jedzie się przez. Ibór, gdzie się czai leśny stwór...
W każdej baśnii, widzisz zawsze są przygody jak najkrwawsze” 24.
Zgodnie z konwencją królewna, zanim poślubi królewicza, musi być z nim rozdzielona, najlepiej porwana przez smoka. Z powodu jego braku wśród uczestników zabawy rolę bestii godzi się odegrać miś. Gdy lalkę ratują z jego lap rycerze, krzyczy jednak na wszelki wypadek:
„To na niby, moi mili!
Żebyście mię nie skrzywdzili” 25.
Książka — doradca podpowiada więc inne rozwiązanie:
„Więc igo wskrzeście dla obrony i niech będzie oswojony!
Przywiążcie go do rumaka, bo jest także bajka taka” 26.
Cala opowiedziana tu historia dzieje się więc „na niby” ii adresowana jest do dzieci, które znają już wiele utworów fantastycznych i dobrze wiedzą, jak to „powinno być” w baśni, a nawet prawdopodobnie same potrafiłyby zaproponować zaczerpnięte z innych opowieści sposoby realizacji stereotypowych sytuacji fabularnych. Baśń B. Ostrowskiej ukazuje więc radość płynącą z nieskrępowanej gry wyobraźni i wymyślania opowieści nie liczących się z realiami otaczającej rzeczywistości. Ludyczność utworu nie wyklucza jednak wyraźnego przesłania wychowawczego: baśń uczy, że nie należy niczego nisizczyć, nie wolno zadawać bólu nawet własnym zabawkom. Dlatego dzieci po przebudzeniu natychmiast zabierają się do naprawy zarówno lalki, która nawet w świecie bajki nie mogła poślubić pajaca i nałożyć mu obrączki z powodu braku... palca ułamanego kiedyś przez właścicielkę, oraz bohaterskiego misia, z którego sypią się trociny.
Z podobną erudycją bajkową bohatera opowieści mamy do czynienia w utworze A. Oppmana O Jasiu Sowizdrzale i gęsi, co niosła złote jajka, czarodziejska bajka. Bohater po sprzedaniu złotego jaja sprawia sobie piękny strój, a następnie:
„Cały w złocie i w purpurze Jaś po bukiet wstąpić (raczy i kupuje śliczne róże, bo już wie on, co to znaczy:
Bukiet odda złotowłosej cud-królewnie swej jedynej, z nią połączy swoje losy.
Teraz idzie w oświadczyny” 27.
Piękny rycerz „powinien” pretendować do ręki królewny, tego „wymagają” prawa baśni. Bohater musi wiięc się tym regułom podporządkować, narrator natomiast nie kryje konwencjonalnego charakteru opowieści:
57