121
Międzynarodowa ochrona praw człowieka. Zarys raporty i zalecenia są poufne. W swojej pracy Komisarz kieruje się wymogami bezstronności, poufności i współpracy120.
Kolejnym organem jest urząd Przedstawiciela do spraw Wolności Mediów, który został ustanowiony na mocy decyzji Stałej Rady z dnia 5 listopada 1997 r., podjętej na podstawie deklaracji szczytu lizbońskiego z grudnia 1996 r.121. Jego siedziba mieści się w Wiedniu. Został on powołany do szybkiego reagowania na poważne naruszenia wolności słowa i wolnych mediów. Jego zadaniem jest wczesne ostrzeganie oraz obserwacja rozwoju wypadków w dziedzinie mediów, a następnie wskazywanie na zasadnicze problemy, dotyczące m.in. z utrudniania pracy mediów i niesprzyjających warunków pracy dziennikarzy.
Powierzono mu również zadanie badania sposobu realizowania pluralizmu i wolności mediów, zwłaszcza w czasie kampanii wyborczych.
Do zakresu jego działalności należy również doradzanie Przewodniczącemu OB WE oraz przedkładanie raportów Stałej Radzie oraz rocznych raportów podczas Spotkań w sprawie Ludzkiego Wymiaru OBWE wraz z zaleceniami, mającymi na celu zwiększenie skuteczności OBWE w dziedzinie środowiska masowej informacji.
Zbiera także informacje o sytuacji mediów w poszczególnych państwach. Organizuje szkolenia i konferencje poświęcone rozwojowi i odpowiedzialności mediów oraz ich wolności.
Ludzki wymiar obejmuje następującą problematykę:
1) Szeroko rozumianych praw człowieka;
2) Kontaktów międzyludzkich;
3) Wolności komunikowania się i rozwiązywania różnych spraw humanitarnych. Jest on obecny głównie w „koszyku III”, ale również przejawia się w
pozostałych. Dokumentem tworzącym pierwszy koszyk jest Deklaracja zasad rządzących stosunkami między państwami uczestniczącymi w KBWE sformułowana w Akcie Końcowym KBWE z 1 sierpnia 1975 r., tzw. dekalog KBWE. Wszystkie dziesięć zasad Deklaracji miały być stosowane jednakowo, bez zastrzeżeń, z uwzględnieniem pozostałych. Jednak w praktyce następował proces różnicowania wartości i ich znaczenia. Dla Wschodu najważniejszą zasadą była ta, która dotyczyła nienaruszalności granic, zaś dla Zachodu zasada VII. Zasada ta stanowi, że:
1) Państwa uczestniczące będą szanować prawa człowieka i podstawowe wolności, gdyż wynikają one z przyrodzonej godności jednostki ludzkiej i mają podstawowe znaczenie dla jej swobodnego i pełnego rozwoju;
2) Państwa będą popierać i zachęcać do efektywnego korzystania z obywatelskich, politycznych, ekonomicznych, społecznych, kulturalnych i innych praw i wolności;
120 M. Van der Stoel, Zapobieganie konfliktom w sytuacjach związanych z kwestiami mniejszości narodowych, „Sprawy Międzynarodowe” 1998, nr 3, s. 64.
121 Funkcję tę pełni już drugą kadencję (od 1 stycznia 1998 r.) Freimut Duve.