img102 (5)

Choć poszukiwania te odbywaj;} się zwykle w miejscach publicznych, to zbliżenie seksualne następuje najczęściej w miejscach prywatnych. Według Saghira i Ro-binsa przed la rokiem życia 91% homoseksualistów uprawia seks w miejscach prywatnych, a 9% - wyłącznie w miejscach publicznych. Pomiędzy 13 a 19 rokiem życia 59% czyni to wyłącznie w- miejscach prywatnych, 36% - niekiedy rów nież w miejscach publicznych, a 5% wyłącznie w miejscach publicznych. Pomiędzy 20 a 29 rokiem życia 58% homoseksualistów uprawia seks w miejscach prywatnych, a 1% wyłącznie w miejscach publicznych. Między 30 a 39 rokiem życia -18% homoseksualistów czyni to wyłącznie w miejscach pływalnych, 50% również w miejscach publicznych, a 2% wyłącznie w miejscach publicznych.

Obecnie w całej Ku ropie zarówno geje. jak lesbijki mogą spotykać się w przeznaczonych dla nich dyskotekach. klubach dyskusyjnych, kawiarniach iip.

Według danych Westwooda 21% homoseksualistów spotykało zwykle swego partnera seksualnego w czasie normalnych okazji towarzyskich lub socjalnych, z lego 13% podało, że zwykle poznawało swego partnera przez przyjaciół, 5% stwierdziło, że ich aktyw ność seksualna była ograniczona prawie zawsze do grupy bliskich przyjaciół, z którymi spotykają się regularnie, a 2% - że spotykało partnerów na przyjęciach, organizowanych przez ich heteroseksualnych przyjaciół; 43% badanych większość wolnego czasu spędza wyłącznie lub prawie wyłącznie wśród ekskluzywnych grup homoseksualnych. Ponieważ większość życia prywatnego toczy się w towarzystwie przyjaciół, którzy są homoseksualistami i którzy z kolei zapoznają znajomych z innymi homoseksualistami, nic dziwnego, że tak właśnie spotykają oni swoich partnerów seksualnych.

Z socjologicznego punktu widzenia laki. że -18% badanych przez Westwooda homoseksualistów spotyka swoich partnerów homoseksualnych w miejscach publicznych, jest bardzo istotny. X tych 48% - 3% spotyka partnerów w klubach seksualnych. 14% w barach, drugie 14% na ulicach i w patkach. 9% w innych miejscach publicznych.

Kluby, kawiarnie, baty, dyskoteki i łaźnie homoseksualne są interesującym fenomenem. Niektórzy uważają. że spełniają one bardzo ważną funkcję społeczną, ponieważ, trzymają homoseksualistów z dala od miejsc publicznych i przyczyniają się w ten sposób do zmniejszenia liczby uwiedzeń osób heteroseksualnych. Dla innych natomiast są ..siedliskiem grzechu" i miejscami, które niepotrzebnie przydają homoseksualistom poczucia własnej odrębności i godności.

Westwood odwiedził kilka takich klubów oraz zebrał dane na ich temat od badanych homoseksualistów. Stwierdził, że głównym zadaniem klubu nie jest tworzenie okazji do spotkania homoseksualnego partnera, ale zapewnienie miejsca, gdzie homoseksualiści mogą swobodnie rozmawiać, czuć się sobą i zdjąć z siebie heteroseksualną maskę. Według danych Westwooda. miejsca praktyk seksualnych przedstawiają się następująco: dla 50% homoseksualistów - własne mieszkanie, dla 2% - dom rodzinny, dla 25% - mieszkanie partnera, a dla 4% - hotele itp. Pozostałe 9% uprawia seks najczęściej w miejscach publicznych, jak parki, łaźnie itp.: statystyka nie obejmuje 10% badanych, którzy w ciągu ostatniego roku nie uprawiali seksu.

Niektórzy autorzy uważali, że do poszukiwania homoseksualnego partnera skłania niepowodzenie osobiste lub jakiekolwiek inne traumatyzujące doświadczenie. Sądzili, że popęd homoseksualny ujawnia się wtedy, gdy jednostka przeżywa silny konflikt osobisty lub jest poddana działaniu niekorzystnych i przykrych bodźców. Pogląd ten nie znalazł potwierdzenia w nowszych badaniach i prawdopodobnie może się odnosić