51
(K. W. Vopel)
Zabawa pozwoli uświadomić dzieciom, jakie istotne żądania kierują do swoich kolegów i czego od nich oczekują. Chodzi tu o zrealizowanie ważnego aspektu tożsamości dzieci, a mianowicie wypowiadanie swoich postaw życzeniowych w stosunku do innych i reagowanie na życzenia innych na tak lub nie.
Od lat jedenastu. Grupa nie powinna przekroczyć liczby 16 osób.
BCZAS TRWANIA
Około 90 minut.
Ola każdego dziecka kartka papieru rysunkowego i ołówek.
Chciałbym wypróbować z wami zabawę pt. „Trzy życzenia”. Każde dziec-
-' ko powinno zadać sobie pytanie, co w tej grupie mogłoby być inaczej, żeby
każdy oraz przede wszystkim ono samo czuło się w niej szczęśliwsze. W związku z tym zastanówcie się, jakie i do kogo skierujecie swoje trzy życzenia w tym celu. Podam wam przykład. Życzenie Jasia mogłoby być następujące: „Marek, chciałbym, żebyś czasami bawił się ze mną i zapraszał mnie do twojego kręgu zabawy”. Lub też inne: „Iwona, chciałbym, żebyś się do mnie czasami uśmiechała”. Czy zrozumieliście, o co chodzi w tej zabawie?... Proszę napiszcie na kartce swoje trzy życzenia skierowane do innych dzieci. Muszą to być takie życzenia, które pozwolą wam lepiej czuć się w grupie i być w niej szczęśliwszymi. Oczywiście możecie włączyć mnie do waszych życzeń. Macie na to 10 minut...
Chciałbym teraz, jeżeli już skończyliście pisać, żebyście głośno wypowiedzieli swoje życzenia. Zwracajcie się bezpośrednio do tych osób, do których są skierowane. Poproście każdą z nich o udzielenie odpowiedzi i zareagowanie na wasze życzenie. Będziecie mogli się dowiedzieć, czy chcą one
je spełnić, czy też nie. Sądzę, że nauczenie się odmowy wypełnienia pewnych próśb, których nie chcecie uwzględnić jest także bardzo ważne. Ważne jest również wyrażanie swoich życzeń i uwzględnienie pewnego ryzyka, że mogą one nie zostać spełnione. Jeżeli wypowiem odważnie 10 życzeń, otrzymam 9 razy odmowę ich spełnienia, a tylko jedno potwierdzenie, wówczas o wiele więcej osiągnę, niż wtedy, gdy zachowam te dziesięć życzeń dla siebie, a w związku z tym żadne nie zostanie spełnione.
Proszę, zaczynamy teraz wypowiadać wasze życzenia po kolei oraz wspólnie obserwujemy reakcje adresatów życzeń. Kto chce być pierwszy w kolejności?...
Według istniejących możliwości życzenia powinny zostać od razu spełnione, nawet tu na miejscu zrealizowane.
□ Jak się czułem w czasie gry?
□ Co było łatwe, a co trudne dla mnie?
□ Czego nowego dowiedziałem się o sobie i innych?
□ Czy ryzykowałem i jak duże było to ryzyko?
□ Jak ryzykowali inni?
□ Czy wyraziłem rzeczywiście ważne dla mnie życzenia?
□ Czy jestem zadowolony z odpowiedzi innych?
□ Czy łatwo zniosłem odmowę? Czyją zaakceptowałem?
□ Czy odmawiałem także wypełnienia życzeń innych?
□ Jaka była atmosfera w czasie zabawy w naszej grupie?
□ Czy inaczej postrzegam teraz pewne dzieci? Czy widzę je w innym świetle?
□ Ile życzeń było skierowanych do opiekuna grupy?
□ Co jest moim wielkim niewypowiedzianym życzeniem?
□ Komu mógłbym powiedzieć to życzenie?
Zabawa jest mimo wszystko bardzo męcząca, zwłaszcza jeżeli dzieci rzeczywiście będą w nią zaangażowane. Doprowadzi to jednak do polepszenia atmosfery w grupie. Konieczne jest udzielenie przez nauczyciela pomocy w werbalizowaniu swoich żądań poszczególnym dzieciom, w robieniu postępów, mówieniu otwarcie o swoim nastawieniu do życzeń innych. Wszystkie te kroki muszą zostać powtórzone i utrwalone.
139