img164

Zasady dyskusji klasowej

1.    Mówimy tylko w swoim imieniu.

2.    Wypowiadamy się zwięźle na ustalony temat.

3.    Swoje poglądy uzasadniamy, podając logiczne argumenty. 3P

4.    Nie przerywamy swojemu przedmówcy i nie mówimy z nim je śnie.

5.    Nie monopolizujemy dyskusji, gdyż inni też chcą się wypowie^

6.    Słuchamy uważnie cudzych argumentów.

7.    Nie obrażamy nikogo i nie wyśmiewamy.

8.    Krytykujemy i oceniamy argumenty, a nie osoby i ich pr Frontalne prowadzenie dyskusji w klasie nie będzie sprzyjało

stopniu rozwijaniu umiejętności mówienia i słuchania, jeśli uczniów będzie zaangażowanych w dyskusję, a ci którzy zabiorą głq§ mogli mówić przez bardzo krótki czas. Nie jest też wskazane, abynjł ciel ściśle kontrolował, kto mówi i zawsze oceniał wkład każdego* w dyskusję, gdyż wtedy uczniowie bardziej mówią do nauczyciela; kolegów i koleżanek. Dyskusje klasowe są efektywne wtedy, j ciel uczestniczy w nich na równych prawach z uczniami lub \ i proponuje jej prowadzenie osobie z klasy. Uczniowie czują się ząg ni, jeśli muszą publicznie wypowiadać swoje myśli, a nie mieli w, sposobności ich sprawdzenia. Dlatego dyskusje klasowe propon; organizować wtedy, gdy nasi podopieczni nauczą się dyskutowania-’ dziej bezpiecznych warunkach, czyli w małych grupach. Mus^-' miętać, że im młodsi dyskutanci, tym więcej czasu mogą pc przygotowanie się do dyskusji np. pisemnie.

Dyskusja, poza rozwijaniem wielu umiejętności uczniowskich*' la także nauczycielowi zorientować się w ewentualnych lukach w,; uczniów na dany temat, może też pokazać, czym szczególnie: się jego uczniowie, a także czy potrafią właściwie dyskutować.

Po zakończeniu i omówieniu dyskusji nauczyciele często, p, trudne zadanie - wystawienie stopni. Jeśli udział w dyskusji niej^-towany stopniem, zdarza się, że uczniowie ten rodzaj zadania traktują co po macoszemu. Z drugiej strony nie da się w żaden rozsądny sp obiektywnie wycenić udziału w dyskusji. Nasuwają się wtedy niełatwe pytania: Czy ocenić ilość czy jakość wypowiedzi? Jak ocenić ucznia, hory stałe zabierał głos, a nic istotnego nie powiedział? Jak ocenić innego, z natury nieśmiałego, ałe mającego dobre pomysły? R.I. Arends, opiera-

|jc$ęna doświadczeniu wielu nauczycieli, proponuje dwa rozwiązania: jjedno polega na przyznawaniu dodatkowych punktów uczniom, którzy gotowali się do dyskusji, wnosząc do niej znaczący wkład. Drugi spo-pjega na wykorzystaniu dyskusji jako podstawy pracy pisemnej. Sto-:pizyżnąje się wówczas nie za udział w dyskusji, ale za przemyślenia tyczące i za wykazaną umiejętność wyrażenia własnymi słowami jej •tatów [1],

|nauczyć uczniów trudnej sztuki dyskutowania i zapewnić podczas vama szerokie grono uczestników, R. Arends proponuje następujące

-

'pmyśl - omów - przedstaw”. Nauczyciel najpierw prezentuje mafia} nauczania bądź uczniowie sami czytają tekst, następnie prosi uczniów, by przez chwilę samodzielnie pomyśleli o zagadnieniu czy |tpiu. W tym czasie nie wolno rozmawiać ani chodzić po sali (poił). Następnie nauczyciel prosi, aby każdy uczeń porozmawiał o tym swoim partnerem. Uczniowie dzielą się swoimi przemyśleniami i od-jwiedziami na zadane pytanie (omów). Teraz nauczyciel prosi, by jpąpara przedstawiła klasie plon swojej rozmowy (przedstaw), ietoda uli. Nauczyciel dzieli klasę na grupy liczące 3-6 uczniów.

>y- mają przedyskutować pomysły swoich członków dotyczące da-zagadnienia lub pytania. Każda grupa wyznacza 1 osobę do noto-.ą pomysłów zgłaszanych w grupie. Po kilku minutach nauczyciel i sekretarzy grup o przedstawienie klasie najważniejszych pomylił i opinii wypowiedzianych przez członków grupy.

ykla

iii.

[Chanie innych - aby ukształtować umiejętność słuchania podczas ^;i|usji, nauczyciel wymaga od uczniów chcących zabrać głos, żeby, wypowiedzą swoje zdanie, powtórzyli swoimi słowami to, co dał przedmówca.

laskiwanie gaduł - można wyznaczyć jednego ucznia, żeby noto-sj'ile razy kto zabrał głos. Jeśli stwierdzi on, że jakiś uczeń nieustannie iępuje w dyskusji, przekazuje mu notkę, by wstrzymał się od gło-

'• hdkruwa p\\ka - technika ta sprawdza ś\ę w przypadku młodszych klas, gdzie uczeń rozpoczynający dyskusję otrzymuje od nauczyciela piłkę, którą następnie przekazuje innemu uczniowi, który podniesieniem ręki zasygnalizował chęć wzięcia udziału w dyskusji. Pierwszeństwo gp- do piłki mają ci, którzy jeszcze do tej pory nie zabrali głosu.