img189 (7)

189

Ka stanowisku ustawiamy instrument dokładni a nad punktem, mierzymy jego wysokość i z dokładnością do 0,01 c. (od punktu geodezyjnego uo osi obrctu lunety) za pomocą, łaty lub ruletki, następnie badaisy, csjy je&t błąd indeksu (miejsca zora), i w razie potrzeby usuwany go orak mierzymy kierunki nawiązania do aąsłedaiih stanowisk (co majmalej dwóch -Ha kontroli) . Wyniki te om z połoZonio Icręgu pionowo go \iir' lub LL) przyjęte do pomiaru pikiet notujemy w dzienniku tachinetrycsayc..

Z kolei grjpa przystępuje do właściwego pomiaru taebistetry^nego rza-4by i sytuacji terenu. Kierujący pomiarem wybiera charakterystyczne punkty terenu do ustawienia łaty (KstcyDslria długość celowych 150 la), prowadzi szkice połowo, n3 których zaznacz? się sytuację, zdojmewa aa punkty i kierunki równych spadów pomiędzy punktami (linio ciągło), linie szkieletowe grzbietowe (linie przerywane), ściekowe (linie foli stu) lub szkicuje przybliżony przebieg warstwie óraz notuje dodatkowe- wielkości pomie rzone Bezpośrednio ruletką lub łatą, ap. szerokość drogi, wymiary budynków itp. (rys. 200)* Obserwator odczytuje rra łacie dla każdego wybranego

punktu położenie nitek siatki celowniczej: ł^ - nitka górna, - nitka -    b    u

środkowa, - nitka dolm, oraz kierunki na kręgu poziomym i pionowym.

Sys. 200

Przed odczytań kręgu pior.oy/ego obserwator powinien zawsze sprawdzić, czy libela kcii:.v>cyjna jest w poziomic, a w razie potrzeby - doprowadzić ją do poziomu śrubą elewąoygną, i.iimo skaraanogo aroktyfikowania liteii głównej {słidac.t>wej) i starannego spoziomowania instrumentu, pęcherzyk libsli fcolu&aoyjno j. nożu się wychylić, gdy obserwacje ;*a stanowisku trwają przez czno dłuższy. Powodom tego jost osiadanie instrumentu i jeilno-staonna nagi’zerknie go przez słońce.