img285

106

umięśniony Dobrze rozwinięty Kłąb jest nieodzowny u koni wierzchowych Wadlhj jest kłąb niski, krótki, słabo umięśniony Na ogół ogiery i wałachy mają kłąb nieco wyj szy mz klacze Koń prawidłowo zbudowany jest tej samej wysokości w kłębie, co i \ krzyzu Konie przebudowane są wyzsze w krzyzu, a konie cybate mają wyzszą piwu przednią Przypominają swą budową żyrafę.

Grzbiet

Grzbiet powinien być prosty krótki, szeroki, oraz dobrze umięśniony. Taki gr/bij jest nieodzowny u koni wierzchowych U koni pociągowych może być nieco dłu/*/i Grzbiet jest łącznikiem między zadem a przodem koma przenosząc pchnięcia kończr tylnych na kończyny przednie Od jego kształtu zalezy więc płynność ruchów korni Grzbiet wypukły (karpiowaty) jest mocniejszy od grzbietu prostego ale jednoczeń sztywny i twardy, stanowi przeto wadę u konia wierzchowego. Nie jest wadliwy u ki» pociągowych, a u jucznych może być wręcz zaletą Grzbiet wklęsły (łękowaty) jesl m dliwy u wszystkich typów koni, dopuszczalny u klaczy wieloródek i starych reprodtM rów u których jest cechą nabytą a me wynikającą ze słabej konstrukcji

Lędźwie

Lędźwie potocznie zwane też „nerką', to meozebrowana część kręgosłupa Poź.| »* ne są krótkie, szerokie, dobrze wysklepione i umięśnione. O komu z takimi lędźwi* mówimy, że jest „dobrze związany" Za wadliwe uznaje się lędźwie zbyt długie. wą*M zapadnięte, słabo umięśnione (koń rozwleczony). U kom gorącokrwistych lędźw* reguły są krótsze niz u zimnokrwistych

Zad

Górną część zadu stanowi krzyz Siły przekazywane tułowiowi w czasie ruchu koi' przez kończyny tylne są bardzo duże i dlatego partia zadu musi być odpowiednio rm* no zbudowana. Patrząc na konia z boku rozróżniamy:

zad normalny - nachylenie miednicy pod kątem około 25“ Pożądany u kom wszechsi™ me użytkowych,

zad prosty - nachylenie mniejsze mz 25° wadliwy u koni pociągowych, zad spadzisty (ścięty) - nachylenie miednicy pod kątem 35-42°. Stromo ustawiona dnica skraca wykrok, często towarzyszy temu podsiebne ustawienie kończyn Wii wy u wszystkich typów koni Patrząc na koma od tyłu rozróżniamy zad normalny - szeroki, dobrze umięśniony o zaokrąglonych limach Właściwy dla kom gorącokrwistych i ich pochodnych,

dachowały - guzy kości biodrowej umieszczone są znacznie poniżej kości krzyżowi przy słabym umięśnieniu jest wadliwy,

rozłupany - guzy biodrowe na równym poziomie z krzyżem, na którym uwidacznia • zagłębienie na skutek wypukłości silnie rozwiniętych mięśni Charaktw styczny dla kom zimnokrwistych.

Ogon

Ogon bierze udział w ogólnej równowadze ruchów. Składa się z rzepu ogonowy (kręgi i mięśnie) i kiści, którą stanowią długie, zwisające włosy Osadzenie ogona mol być wysokie, normalne i niskie.

IM*im piomiow.

''! ••«i>nu|o przednią część tułowia, ograniczona od góry kłębem i grzbietem, od przo-•tu|ilor«ią, od dołu mostkiem, z boków żebrami, od jamy brzusznej przeponą Ze względu h możliwości rozwoju płuc i serca u wszystkich typów kom pożądana jest jak najbar-*#»••! pojemna klatka piersiowa Pojemność klatki zależy od jej długości i głębokości. Za •Mmł-n przyjmuje się klatkę piersiową, której dolna krawędź wypada poniżej guza -i łokciowej U szybkich kom wymagana jest klatka głęboka i długa U kom pociągo-

*    ' M pożądana jest klatka piersiowa szeroka i głęboka, o silnie wysklepionych że-M* łi

ł*łtfŚ

ł'i«rś umieszczona jest między stawami barkowymi. U koni pociągowych zaletą jest . **iś n/eroka, stwarza bowiem mocny przód oraz pomaga przy zachowaniu równowa-il h iml/o wąska pierś jest niepożądana u wszystkich typów koni

Młfonh

l'i .'urh powinien być owalny i w miarę duży Brzuch obwisły, rozepchany utrudnia i-łi l szpeci koma. Podkasany świadczy o słabym rozwoju narządów trawiennych. M"»a/czalny jedynie u koni wyścigowych specjalnie żywionych

(Maliłiny

•i«»ł»izny powinny być małe i wypełnione ^•'łiętr/ne narządy płciowe

•    i«'ijwrów jądra winny być właściwie wykształcone. Brak jednego lub obu jąder (wnę-¹ alwo) oliminuje ogiera z dalszej hodowli (podlega obowiązkowej kastracji). U klaczy - ■ imę powinno być dobrze rozwinięte z jednakowej wielkości 2 sutkami

MM Kończyny

Hwrti /ynn przednia

•Hilda się z łopatki, stawu barkowego, ramienia, łokcia, przedramienia, napięstka,

•    ipęcia, stawu pęcinowego. stawu koronowego, korony i kopyta

łopatka

I - '.‘udane jest, aby u koni wierzchowych tworzyła z poziomem kąt 45° a z ramieniem w ’ Powinna być długa, szeroka ukośnie ustawiona i dobrze umięśniona Taka budo-i ustawienie łopatki zapewnia duży wykrok konia. Dla kom pociągowych bardziej •i uwiedma jest łopatka ustawiona bardziej pionowo, nieco stroma, sprzyjająca więk-efektowi siły.

Haiiiłf

Pnmię powinno być raczej krótkie, równe około połowy długości łopatki. U kom wierz-

*    .wyc:h pożądane jest ramię średmodługie Ciężkie pociągowe konie mają przeważ-•< <Mugie ramię przy krótkim przedramieniu i nadpęciu.

Iław łokciowy

Wyrostek kości łokciowej czyli łokieć stanowi dźwignię i miejsce przyczepu dla mię-i ii i Inęgien prostujących i zginających kończyny przednie. Łokieć powinien być długi H.hy Wadliwy jest łokieć krótki, wciśnięty w klatkę piersiową lub odchylony na ze

enątrz