IMG13

Tabela 9.1. Limfocyty krwi w warunkach zdrowia, w zależności od wieku (wartości medianalne) (wg [4] i [10]). Limfocyty T = CD3*. limfocyty B = CDI 9*. komórki NK i CD3"CD16*CD56*

	Wiek
	Niemowlęta	1-6 lat	7-77 lat	18-70 lat
Krwinki białe ogółem w tys./mm^3	9.0	7.8	6.0	5.9
Limfocyty ogółem w tys./mm^3(% leukocytów)	4.1 (46)	3.6 (46)	2.4 (40)	2.1 (36)
% poszczególnych populacji w ogólnej liczbie limfocytów: T	69	66	69	71
w tym: CD4	48	40	41	46
CD8	22	28	33	34
DC4:CD8	2.1	1.4	1.2	1.3
B	20	20	13	12
NK	9	12	14.5	17

Wyniki badań immunologicznych trudno czasami interpretować również ze względu na odmienne metody identyfikacji stosowane w różnych laboratoriach. Ilość limfocytów T w ogólnej populacji limfocytów oceniano dawniej za pomocą tzw. testu rozetkowego E. W teście tym limfocyty T. dzięki obecności cząsteczki CD2. przyłączają erytrocyty owcy w postaci, jak nazwa wskazuje, charakterystycznych wianuszkowych skupisk. Obecnie dystrybucję populacji i subpopulacji limfocytów określa się powszechnie za pomocą cytometrii przepływowej, na podstawie obecności na komórkach określonych markerów powierzchniowych. Dla limfocytów T charakterystyczny jest marker CD3. dla limfocytów B - CDI9 (i CD20). dla komórek NK - CDI6 i CD56. W tabeli 9.1 podano przykładowe wartości medianalne odsetków poszczególnych subpopulacji limfocytów dla populacji Polski, z uwzględnieniem wieku. Dodatkowo, w tabeli 9.2 podano zestawienie wartości medianalnych subpopulacji limfocytów w grupach wiekowych dla dzieci.

9.2. ----ef

Tabela 9.2. Odsetek subpopulacji limfocytów krwi u dzieci w grupach wiekowych (wartości medianalne) (wg [10]). Limfocyty T = CD3^ł. limfocyty B = CD19*. komórki NK = CD3-CD16^łCD56*

	Wiek (w latach)
Limfocyty	0-1/12	1/12-1	1-3	4-7	8-12	13-17
	Odsetek ogólnej liczby limfocytów
T ^1	74	65	64	67.5	69	69.5
w tym: CD4	54	41	40	39.5	39	44
CD8	23.5	21	27	28.5	33	32.5
CD4.CD8	2.3:	2.0	1.5	n	1.2	1.4
B	16	26	22	„ 17	13	12.5
NK	8.5	9	11	13	13	16

Rutynowe badania krwi (morfologia z rozmazem, poziom immuno-globulin) pozwalają na wstępną ocenę stanu zaburzenia odporności. Do pełnej oceny wydolności układu odpornościowego niezbędne jest wykonanie dodatkowych testów badających: odporność nieswoistą, odporność swoistą humoralną i typu komórkowego. Poniżej przedstawiono listę testów stosowanych najczęściej w diagnostyce zaburzeń odporności.

I.    Testy i badania oceniające odporność nieswoistą:

•    test chemotaksji z użyciem komory Boydena (określa zdolność ukierunkowanego ruchu granulocytów)

•    test redukcji barwnika NBT bądź test chemiluminescencji (określają pośrednio zdolność neutrofilów do wewnątrzkomórkowego zabijania mikroorganizmów)

•    określanie w surowicy poziomu składników układu dopełniacza

II.    Badania odporności humoralnej:

•    badanie stężenia poszczególnych klas i podklas immunoglobulin

-    metodą dyfuzji radialnej w żelu

-    metodą nefelometryczną

•    badanie zdolności syntezy przeciwciał przez limfocyty B

-    określanie miana izohemaglutynin (anty-A bądź anty-B) i przeciwciał dla antygenów występujących powszechnie w środowisku (anty-f, coli, antystreptolizyny O)

•    badanie miana przeciwciał przeciwko antygenom szczepionek (przed i po szczepieniu)

143