IMG52 (8)

HYPSIPYLE

Ze związku z Jazonem Hypsipyle miała dwu synów: — Euneosa, wymienionego w Iliadzie, i drugiego imieniem Nebrofonos (lub Nefronios), bądź Toas, po dziadku (tab. 21).

Po odjeździe Argonautów Le mnij ki odkryły, że ich królowa oszczędziła swego ojca, i chciały ją zabić, ponieważ poczytywały to za zdradę. Hypsipyle jednak pod osłoną nocy uciekła z wyspy. Uprowadzili ją piraci i sprzedali jako niewolnicę Lykurgowi, królowi Nemei. Będąc na służbie u Lykurga i jego żony Eurydike, Hypsipyle wychowywała ich syna, małego Ofeltesa. Przeciągało tamtędy Siedmiu Wodzów. Prosili oni Hypsipyle, by wskazała im źródło, w którym mogliby się orzeźwić. Hypsipyle spuściła wówczas na chwilę z oka Ofeltesa i wtedy chłopca udusił olbrzymi wąż (-* Archemoros, Amfiaraos) Eurydike i Lykurgos w pasji chcieli ukarać Hypsipyle śmiercią, aie właśnie wtedy pojawili się dwaj synowie Hypsipyli, Euneos i Toas młodszy, szukający matki. Amfiaraos, jeden z Siedmiu, doprowadził do wzajemnego rozpoznania dzięki złotej gałązce winnej latorośli, którą mieli młodzi chłopcy, a która stanowiła podarunek, ofiarowany niegdyś ich dziadowi, Toasowi, przez Dionizosa. Co więcej, Amfiaraos, uspokoiwszy Eurydike, uzyskał od niej zgodę na powrót Hypsipyli i jej synów na Lemnos. Za taką wersją mitu szedł Eurypides w zachowanej we fragmentach tragedii Hypsipyle. Dla wyjaśnienia, w jaki sposób doszło do rozłąki Hypsipyli z synami, Eurypides przyjął, że chłopcy mając zaledwie rok (byli bliźniakami) wyruszyli z ojcem na Argo. Do Tracji zawiódł ich Orfeusz, ich wychowawca. Tam też odnaleźli oni swego dziadka, Toasa.

Te romantyczne przygody nie należą z pewnością do

pierwotnej wersji mitu, lecz są czystą fikcją literacką i późniejszymi wymysłami, js

II. VII468 i ichol.; XXI41; XXIII 747; A.R. I 608 n.; Schol. ud 609: 615:769; Schol. in Pi. 0.4,32 c; Argum. N. 2; Pi. P. 4,253 n.; Apd. Bihl. I 9,17; III 6,4; Val. FI. II242 n.; Hy». Fab. 15; 74;254; A. nic/ach, tragedia Hypsipyle', S. nic/ach. trag. Ltmniar, E. niezach. trag. Hypsipyle (odnalezione fragm. w Pap. Oxyrhynchoa VI 852); Hdt. VI 138; Ov. Her. VI; Schol. in Stal. Theb. IV 740; 770; V 29; Stal. Theb. V 494 n.; AP III 19; Prop. I 15, 17 n. Por. O. Dumczil, Le Crime des Lemnlennes .... Paria 1924.

HYRIEUS fYpteuę) - ojciec Nykteusa, Lykosa i - wedle niektórych tradycji - Oriona. Sam natomiast jest synem Posejdona i Plejady Alkyone. Założył miasto Hyria w Beocji, nad którą panował. Jego żoną była nimfa Klonia (tab. 25).

Późne mity czynią Hyrieusa starym rolnikiem, który udzielił w swej chacie gościny Zeusowi, Posejdonowi i Hermesowi. Kiedy bogowie zgodzili się w zamian spełnić jego życzenie, poprosił ich o syna. Bogowie dali mu go. Spłodzili go oddając mocz do skóry zdartej z wołu, którego starzec złożył im w ofierze. Synem tym był -» Orion.

Zgodnie z niektórymi wersjami mitu właśnie dla Hyrieusa Trofonios i -* Agamedes wznieśli słynny skarbiec, który stał się przyczyną ich zguby, js

Apd. Btbl. III 10, l;Steph.Byz.i.v.*Yo(a; Schol. in II, XVIII486; in Od. V 121; Parth. 20; Hyg. Fab. 157; 195; Óv. Fast. V 495 n; Nonn. XIII96 o.

HYRNETHO fYpvr)i)có) - córka Temenosa, żona — Deifontesa (tab. 16). Była ona bohaterką zaginionej tragedii Eurypidesa pt. Temenidzi. js

- Dcifontcs; Por. Sir. VIII 8, 5, p. 389 cyt. Ephor. fragm. 16; TGF (Nauck), p. 463.