437
Kazimierz jest też ważnym elementem ogólnego oficjalnego wizerunku Krakowa jako kosmopolitycznego miasta kultury i tolerancji. Wizerunki promowane _|rvśród turystów zagranicznych i krajowych nie różnią się zbytnio. W wypadku tych pierwszych silniejszy jest nacisk na dziedzictwo Holocaustu, podczas gdy Polaków zachęca się w większym stopniu do korzystania z oferty rozrywkowej i gastronomicznej dzielnicy. Podobnie jak typowe przewodniki, informatory turystyczne oraz media na bieżąco odnotowują zmiany na Kazimierzu, a także ich dokonują i w pewnym sensie wzmacniają je oraz kształtują, tworząc wizerunek dzielnicy odnawianej i modnej. Charakterystyczne jest to, że Kazimierz promowany był jako dzielnica podlegająca rewitalizacji znacznie wcześniej, niż było widać szersze, znaczące, rzeczywiste efekty samego procesu przywracania go do żyda. Jest to związane z tym, że na początku okresu transformacji jakiekolwiek zmiany i wzrost aktywnośd gospodarczej na Kazimierzu były postrzegane pozytywnie, w kategoriach sukcesu, oraz z tym, iż obraz ożywienia dotyczy przede wszystkim komercyjnego aspektu funkcjonowania dzielnicy. Za równie atrakcyjne uważane są występujące teraz na Kazimierzu kontrasty pomiędzy „starym" a „nowym" oraz „odnowionym" a „zaniedbanym".
Kultura żydowska wypiera wszystkie inne składniki postrzegania Kazimierza, koegzystując jedynie z nowym wizerunkiem dzielnicy jako miejsca rozrywki i gastronomii niezwiązanym wprost z jej dziedzictwem kulturowym, głównie dlatego że znacznie większy jest na nią popyt. Zmianę wizerunku dobrze obrazuje fakt, iż podczas gdy w latach 70. i 80. doroczna procesja ku cza św. Stanisława z Wawelu na Skałkę była najważniejszym wydarzeniem na Kazimierzu, przyciągającym tu najwięcej przybyszów, obecnie dzielnica ożywia się najbardziej w trakcie najlepiej znanego wydarzenia kulturalnego na jej terenie, tj. Festiwalu Kultury Żydowskiej. Inne aspekty dziedzictwa kulturowego Kazimierza, takie jak dziedzictwo przemysłowe czy też katolickie, nawet najwyższej klasy artystycznej, są tym