IMG)23 (5)

Ryc. 20.22. Wyspowy płat skórno-mięśniowy z szerszego grzbietu (płat LD)			mięśnia naj-
		PS
		f\ \
		Jyi
			fj

201 Chirurgia sutka 599

Ryc. 20.23. Płat LD wszyty w miejsce po mastektomii; deficyt objętości uzupełniono endoprotezą

Stosowanie płata LD przez wiele lat było jednym z podstawowych sposobów odtwarzania sutka; obecnie wykorzystuje się go rzadziej. Powikłania w ukrwieniu wyspy skórnej zdarzają się w 5-10% przypadków, obkurczanie torebki wokół endoprotezy — częściej. Istotnym niekorzystnym skutkiem ubocznym może być dla niektórych kobiet blizna na plecach w miejscu pobrania płata.

Ryc. 20.24. Schemat wyspowego płata TRAM z zaznaczonymi naczyniami nabrzusznymi górnymi i dolnymi

Ryc. 20.25. Wyspa płata TRAM przeniesiona w miejsce po mastektomii

20.14.2.3.

Wolne płaty z mikrochirurgicznym zespoleniem naczyń

Wprowadzenie mikrochirurgicznego zespalania drobnych naczyń zapoczątkowało nową erę w chirurgii rekonstrukcyjnej, w tym - w odtwarzaniu sutka. Wolne płaty unoszone są w odległych okolicach ciała, odcinane wraz ze swą szy-pułąnaczyniową i przenoszone w żądane miejsce. Naczynia płata zespala się pod mikroskopem z odpowiednimi naczyniami w miejscu rekonstrukcji.

Płat pośladkowy dolny (na szypule naczyń pośladkowych dolnych) zlokalizowany jest ponad fałdem, pobiera się go wraz z nerwem skórnym tylnym uda. Jego pobranie może w nieznaczny sposób zaburzać funkcję kończyny dolnej i powodować asymetrię pośladków. Płat Rubensa (na naczyniach okalających biodro głębokich) zawiera mankiet mięśni przyczepiających się do grzebienia biodrowego z wyspą skórno-tłuszczową leżącą ponad grzebieniem kości biodrowej. Jest łatwiejszy w preparowaniu niż pośladkowy.

Po jego pobraniu występuje asymetria wymagająca operacji korekcyjnej. Inne opisane wolne płaty nie mają znaczenia w praktyce klinicznej. W rzeczywistości — jedynym częściej stosowanym wolnym płatem jest przedstawiony w następnym podrozdziale płat z mięśnia prostego brzucha.

20.14.2.4.

Płat skórno-mięśniowy z mięśnia prostego brzucha Wyspowy poprzeczny płat skórno-mięśniowy z mięśnia prostego brzucha (transverse rectus abdominis - TRAM), wprowadzony przez Hartrampfa w 1982 roku, stał się szybko podstawowym sposobem odtwarzania sutka z własnych tkanek pacjentki. Klasyczny, górnie uszypułowany płat TRAM składa się z poprzecznej wyspy skórno-tłuszczo-wej w podbrzuszu i z mięśnia prostego brzucha (ryc. 20.24). Cały mięsień prosty wypreparowuje się z pochewki i odcina obwodowo, powyżej kości łonowej - przecina się też \vó\v-