img@30 (2)

Jeżeli zespół oszacowanych błędów oblicza się napodsurwie liniowego prawa sumowania się błędów, otrzymuje się wartość największą

Obliczanie zespołu oszacowanych błędów w powyższy sposób prowadzi na ogół do nadmiernie dużych wartości. Z dużym prawdopodobieństwem skrajne wartości oszacowanych błędów i /, nie występują podczas pomiaru, ponadto Wędy te częściowo kompensują się. Zachodzi to zwłaszcza wtedy', gdy błędy ± /, pochodzą z odchyłek wykonawczych wzorców lub elementów przyrządów pomiarowych mających wpływ na wynik pomiaru. Dlatego najczęściej wypadkowy błąd powstały z zespołu oszacowanych błędów oblicza się jako geometryczną sumę błędów składowych

Błąd/_e. a także/_WCT , określa się najczęściej bez wyraźnego związku ze statycznym prawdopodobieństwem P, jednakże jest ono dla celów praktycznych wystarczające. Niepewność pomiaru e_p wyraża wzór

W literaturze spotyka się także obliczanie niepewności pomiaru wg. prawa sumowania się błędów przypadkowych wtedy

Wynikiem pomiaru surowym 1 z którego zostały usunięte wyznaczone błędy systematyczne 8, - może być:

-    średnia arytmetyczna x z danej serii n pomiarów,

-    rezultat pojedynczego pomiaru x,.

W pomiarach przemysłowych najczęściej za niepewność pomiaru e_p przyjmuje się podane przez firmę produkującą będące w użyciu narzędzie pomiarowe błędy graniczne dopuszczalne u (narzędzia pomiarowego). Błędy graniczne u określa zwykle producent narzędzi na podstawie badań i przy uwzględnianiu wszystkich błędów składowych. Składowe błędy' systematyczne powodowane przez różne elementy konstrukcyjne narzędzia pomiarowego mogą być zarówno dodatnie jak i ujemne. W związku z tym w licznej grupie tego samego typu narzędzi pomiarowych Wędy te traktuje się jak przypadkowe, które łącznie z taktycznymi Wędami przypadkowymi tworzą rozkład reprezentujący nieodłączne Wędy dokładności.

Niekiedy w celu zaakcentowania, że Wędy te zostały wyznaczone na określonym poziomie ufności P, liczbę oznaczającą ten poziom umieszcza się w indeksie symbolu (np. U95 oznacza Wędy graniczne dopuszczalne przy P=0.95).

W większości przypadków Wędy graniczne podaje się w postaci liniowej funkcji mieizanej

długości!,; u=±(A+BL). Zakłada się, Ze w praktyce Wędy rzeczywiste pomiaru nie przekroczą wartości błędów granicznych dopuszczalnych u . W przypadku przyrządów umożliwiających wykonanie pomiarów zarówno wzdłuż jednej osi, jak i w płaszczyźnie lub w pizeshzeni, przyjęło się wyznaczanie Wędów granicznych dopuszczalnych dla każdego z łych przypadków i