IMGA62 (4)

M Metod) upf4«y

transportowo uprawowych. tak fik we wszystkich metodach uprawy w ogramezo¹ nt| ilości podłoża. jednym i podstawowych warunków powodzenia jest nawadnianie i płynna nawożenia roiltn za pomocą spraw¹ nta ditełających urządzeń kroplowych W fych samych pojemnikach transpor towo uprawowych można sadzić warzywa pr/ez 3 4 lata. dzięki czemu uzyskują się znaczna oszczędności materiału i nakładów pracy W pierwszym roku zalaca się uprawiać ogórki, w drugim papryką, a w trzecim pomidory lub przaz dwa lata tan sam gatunek Kilkakrotna używanie podłoży w workach jest możliwe pod warunkiem, ze pomieszczenia produkcyjna zabezpieczone zostaną przad zakazemam glabowymi czynnikami chorobotwórczymi, a podłoże będzie zawierało znaczną ilość materiałów organicznych o trwałej strukturze wolno się rozkładających. np świeżą korę i wióry drzew iglastych lub materiałów mineralnych bądź syntetycznych o odpowiedniej wielkości, jak partit, poliuretanowe wióry lub pianki styropian i inne

5.4. Tacowo- ń -kontenerowa I metoda uprawy I (TK)    1

Jest to metoda hydroponiczna z zastój mem podłoża organicznego. Oprico^ została w latach siedemdziesiątych e k stytucie Warzywnictwa w Skiemie¹^ przede wszystkim dla uprawy pomi^. (Nowosielski i in. 1984 a. b). Pojemnką w których uprawia się rośliny, są gl^ tace z masy plastycznej o ażurowych nach bocznych i dnie Boki pojemny mają kształt trapezu (rys. 5.1). Tace wyją nia się podłożem organicznym, którym ny¹ być substrat torfowy z torfu wysokiego t¹ mieszanina torfu wysokiego i ziarn«p frakcji węgla brunatnego albo kory sosnooą Na tacy. zależnie od konstrukcji. mi¹.'

M. It-rr** poemkira » tacach; prmJłu/ony

4 tygodnie cykl produkcji rozsady &

Tacowo-kontenerowa metoda uprawy 85

7—10 dm^J podłoża. Ilość ta wystarcza dla 2—4 roślin pomidora albo 2 roślin ogórka.i Tace stawia się w kontenerach ze stagnującą pożywką (rys. 5.2). Stosuje się kontenery jednotacowe, tzn. takie, w których mieści się tylko jeden pojemnik z roślinami, lub kontenery-koryta, w których można postawić j kilka bądź kilkanaście tac.

Cały układ tacowo-kontenerowy składa się ze zbiornika na pożywkę, przewodów łączących poszczególne kontenery oraz za- | woru pływakowego, za pomocą którego utrzymywany jest odpowiedni poziom pożywki w kontenerach. Układ ten działa na zasadzie naczyń połączonych, dlatego wszystkie kontenery podłączone do jednego zbio- ; rnika muszą być ustawione na dokładnie wypoziomowanej powierzchni (dopuszczalna jest różnica kilku mm). Pożywki w kontenerze musi być tyle. aby zanurzona w niej była 4—5-centymetrowa warstwa podłoża W kontenerach jednotacowych przy dłużej trwającej uprawie korzenie mogą zatykać dość wąskie przewody doprowadzające pożywkę, przez co następuje gwałtowne więdnięcie i zamieranie roślin.

Dla tej metody opracowany został specjalny nawóz płynny — Nowokont, zawierający makro- i mikroelementy (tab. 412). W uprawie pomidora i ogórka stosuje się 1-procentowy roztwór Nowokontu pod rośliny młode i 2-procentowy w okresie ich plonowania. Kontrolę żywienia roślin należy prowadzić na podstawie okresowych analiz chemicznych podłoża i wskaźnikowych części roślin.

W uprawie pomidora metodą TK zaleca się stosować nawozy azotowe i potasowe

0    wolniejszym działaniu. Nawozy te dodaje się do podłoża organicznego (Nowosielski

1    in. 1984). Używając wolno rozpuszczaI-nego nawozu azotowego, pomidorów można nie nawozić pogłównie azotem do czasu tworzenia 5—6 grona.

Metoda tacowo-kontenerowa ma liczne zalety. Należą do nich; ¹

1

   mała ilość podłoża przypadająca na jedną roślinę;

•    izolacja od gleby, a tym samym brak zakażeń glebowymi czynnikami chorobotwórczymi;