IMGB48 (3)

254 Warzywa kapustne

254 Warzywa kapustne

Rya. 11.2. Kapusta pekińska odmiany Granado

Granaat. W ostatnich latach pojawiły się nowe. lepsze odmiany, jak: Spectrum F,. Granado. Regina (firmy Royal Sluis) i inne.

W doświadczeniach krajowych porównywano odmiany kapusty pekińskiej w uprawie jesiennej pod szkłem. Najlepsze efekty pod względem wielkości plonu ogólnego i odporności na brzegowe zamieranie liści dały odmiany Granaat (rys. 11.1) i Granado (rys. 11.2) oraz Neon i WR-60 (Kobryrt 1986, Szpakowski 1988).

11.4.7. Produkcja rozsady

Kapustę pekińską pod osłonami uprawia się wyłącznie z rozsady. Ponieważ roślina ta źle znosi przesadzanie, nasiona wysiewa się bezpośrednio do specjalnych doniczek. Wielkość doniczek użytych do produkcji rozsady ma wpływ na wzrost i plonowanie kapusty. Najlepsze są doniczki o średnicy 7,6 cm i wysokości 6 cm. Rośliny z takich doniczek wytwarzają cięższe główki i dają większy plon handlowy o 25% niż z rozsady wyprodukowanej w doniczkach o średnicy 2.6 cm (Kratky i in. 1982).

Rozsadę można tez produkować w doniczkach cislulozowo-torfowych. Dobrym podłożem do produkcji rozsady kapusty pekińskiej jest torf wysoki, odkwaszony do

pH 6,5 z dodatkiem 3 kg części makroskla-dnikowej nawozu MIS-IV i 140 g części mikroskładnikowej na 1 nv' (Kobryń 1986). Gdy rozsada ma 3-—4 liście, sadzi się ją na miejsce stałe.

11.4.8. Technologie uprawy

Kapustę pekińską uprawia się w szklarni lub tunelu foliowym w glebie na podłożu or. ganicznym. przeważnie jako poplon. Ze względu na wrażliwość na zasolenie należy oznaczyć ogólne stężenie soli i wykonać analizę chemiczną gleby czy podłoża na zawartość podstawowych składników mineralnych. Glebę zasoloną należy przemyć lub zastosować nawożenie organiczne słomą, korą, trocinami. Niedobory składników mineralnych uzupełnia się odpowiednim nawożeniem mineralnym przed sadzeniem rozsady.

Gęstość sadzenia roślin pod osłonami wynosi 10—16 szt. na 1 m². Można tez znacznie zwiększyć zagęszczenie roślin do 20—25 szt. na 1 m². W tym wypadku rośliny zbiera się w postaci dużych rozet.

Zabiegi pielęgnacyjne po wysadzeniu rozsady sprowadzają się do nawadniania, w razie konieczności nawożenia pogłówne-go azotem oraz walki z chorobami i szkodnikami.

11.4.9. Zbiór oraz przygotowanie do obrotu i krótkiego przechowania

Zbiór kapusty pekińskiej wykonujemy w miarę wykształcania się mniej lub bardziej ścisłych główek, w zależności od terminu uprawy. Do sprzedaży główki należy oczyścić z suchych lub uszkodzonych, a nawet zdrowych, ale odstających liści zewnętrznych. Oczyszczone główki układa się ściśle w skrzynkach. W Polsce nie opracowano

0UCM normy na kapustę pekińską Według JUiłi jakościowych obowiązujących w Nie-fflcnch. minimalna masa główki z uprawy potowej wynosi 300 g.

Kapustę pekińską z uprawy pod osłonami pieniacza się do bezpośredniej sprzedaży, udnak dobrze wyrośnięte główki mogą być pnschowywane nawet przez kilkanaście tygodni w temperaturze 0—1 "C i wilgotności trtględnej 85—90% (Buschmann. Heinan 1980).

Plon główek kapusty pekińskiej zależy od odmiany, gęstości sadzenia i okresu uprawy. Średni plon handlowy wynosi 3—8 kg 11 m¹ powierzchni uprawnej.

11.4.10. Choroby nieinfekcyjne

Brzegowe zamieranie liści (ang. tipburn)

| jest groźną chorobą powodowaną zaburzeniami w gospodarce wodnej rośliny. Wapń w dużej ilości przemieszczany jest z wodą dzięki parciu korzeniowemu do zewnętrznych liści, które intensywnie transpirują. Mniej intensywnie transpirują wewnętrzne iście, w związku z tym otrzymują one mniej wapnia. Choroba ta może się nasilić szczególnie w okresie słonecznej pogody.

Palzkill i inni (1976) poprzez stymulację parcia korzeniowego nocą w wyniku nabywania roślin folią znacznie zmniejszyli występowanie tej choroby. Zwiększenie wilgotności pod folią hamuje transpirację. co sprawia, ze woda z wapniem są dosyć równomiernie dostarczane do liści. Inną metodą zapobiegania tej chorobie jest dolistne stosowanie saletry wapniowej w stężeniu 0,5—1,9% co trzy dni do momentu rozpoczęcia zwijania się główek.

11.5. Choroby i pasożytnicze i szkodniki warzyw kapustnych

11.5.1. Choroby grzybowe

Zgorzel siewek [Oipidium brassicae (Wo-ron ). Pythium debaryanum Hesse. Rhizoc-tonia solani Kuhn. i inne]. Choroba ta występuje na siewkach. Jej objawem jest czernienie i przewężenie części podliścieniowej rośliny. Siewki przewracają się i zamierają. Źródłem infekcji jest zarażona gleba. Zwalczanie:

•    wysiewać zaprawione nasiona do odkażonego podłoże.

a rośliny podlewać umiarkowanie i wietrzyć pomieszczenia,

a podlewać rozsadę zapobiegawczo roztworem środków grzybobójczych zaraz po siewie, po wschodach i kitka dni po pikowaniu siewek.

Mączniak rzekomy kapustnych (Pa-ronospora brassicae Gaumann). Objawem choroby są plamki z szarym nalotem na liścieniach i dolnej stronie liści. Porażone liście zamierają, a młode rośliny giną. U roślin w późniejszych fazach rozwoju porażeniu ulegają starsze liście. Infekcji sprzyja niska temperatura i duża wilgotność powietrza. Choroba ta jest szczególnie groźna dla młodych roślin.

Zapobiegania:

•    używać do produkcji rozsady zdezynfekowanych podłoży.

e utrzymywać właściwą wilgotność i temperaturę powietrza w pomieszczeniu.

Szara pleśń (Botrytis cinerea Pers. et Fr.). U porażonych roślin gniją i zamierają liście.

Zapobieganie i zwalczenia: e utrzymywać odpowiednią wilgotność powietrza i gleby,

e opryskiwać rośliny preparatami grzybobójczymi według zaleceń Instytutu Ochrony Roślin.

Z chorób grzybowych występujących je-sienią groźna jest szara pleśń (Botrytis cinerea). powodująca gnicie i zamieranie liści. Zwalczanie polega na utrzymywaniu odpowiedniej wilgotności oraz opryskiwaniu preparatami grzybobójczymi według wskazań Kalendarza Ochrony Roślin.