IMGP36 (6)

zycji węzła-zaopatrzeniowca są również ludzie o określonych kwalifikacjach;

f) wfzfy-integmiory (liderzy) sieci — koordynują działania operacyjne, zarządcze i zaopatrzeniowe sieci: mogą również prowadzić działania operacyjne łub zaopatrzeniowe, choć nie jest to konieczne; ich główną funkcją jest zarządzanie i koordynowanie wszystkich przedsięwzięć (czynności) podejmowanych przez spółkę wirtualną; integrator może być usytuowany w dowolnym miejscu łańcucha wartości; natomiast inicjatorem spółki może być dowolny węzeł-holon, który odkrył jakąś możliwość rynkową; bez względu na to, kto jest inicjatorem sieci, o powołaniu spółki wirtualnej decyduje wartość, jaką można jeszcze zaoferować klientowi, coś „co może być użyteczne"; odkrycie to może być „sprzedane" w górę lub w dół łańcucha wartości.

Węzłów o wyodrębnionych specjalnościach może być więcej. W sieci pojawiają się również projektanci, konsultanci, specjaliści ds. badania rynku. dystrybutorzy itd. Nie każda dynamiczna sieć jest jednak aż tak rozbudowana. jak sieć holoniczna. Czasem ogranicza swoje kompetencje do jednej lub dwóch specjalności (sieci projektantów, konsultantów itp.), o czym przekonamy się dalej.

Węzły, w tym w szczególności zaopatrzeniowe i operacyjne, ze względu na zagrożenie implozją, obowiązuje daleko posunięte różnicowanie zdolności procesowych. Mamy tu do czynienia z bardzo wysokimi kwalifikacjami i z bogactwem umiejętności, które wyłaniają się w miarę pojawiania się różnych okazji rynkowych. Wszystkich uczestników sieci obowiązuje nieustanne uczenie się i doskonalenie.

3

Trzy podstawowe pojęcia BRP i relacje między nimi

Odrębnego wyjaśnienia wymagają takie podstawowe pojęcia BRP, jak: kluczowe procesy biznesu (core business processes), kompetencje kluczowe (rwr competencies) i zdolności (capabilities), ponieważ ich znaczenie i wzajemne relacje mogą być niejasne.

Przez kluczowe procesy biznesu rozumie się garstkę centralnych pro-gsów operacyjnych, które „tworzą” wartości dla klienta, akcjonariuszy i innych, zewnętrznych inwestorów biznesu. W przeciętnym biznesie to-ay się około 6 kluczowych procesów biznesu⁸. Są to procesy, które — zgodnie z obecnie wprowadzoną w koncepcjach zarządzania kategorią jny&enia strategicznego” (strategie thinking) lub strategii jako perspektywy — uznaje się za decydujące w przezwyciężaniu konkurencji i pozyskiwaniu „wartości” dla klienta i innych zewnętrznych podmiotów. Słowem, nie można się bez nich obejść. Stanowią one zasadniczą część kompetencji kluczowych. Mogą to być umiejętności w zakresie zarządzania i administrowania organizacją lub nowymi „aktywami”, np. zarządzanie informacją lub stosowaną technologią.

Jeszcze szersze, i ogólniejsze, jest pojęcie zdolności. Aby rozsądzić, czy dana zdolność jest kompetencją kluczową, stosuje się trzy podstawowe pytania:

3) czy ma nieproporcjonalnie wysoki udział w tworzeniu wartości dla klienta;

0 czy wyróżnia nas od konkurentów i pozwala na tworzenie „imiennej” i niepowtarzalnej dystrybucji produktów/usług;

0 czy można ją zastosować w innych biznesach, miejscach i produktach?

Rozróżnienie między pojęciem zdolności/umiejętności a kompetencjami kluczowymi (KK; inaczej kluczowymi procesami biznesu) nastręcza teoretykom wielu kłopotów, ponieważ mają one bardzo podobne, o ile nie takie same, konotacje językowe. Przyjmuje się jednak, że KK są decydującym podzespołem zdolności/umiejętności biznesu, co do których można dać twierdzącą odpowiedź na trzy wymienione pytania. Słuszne jest spostrzeżenie, że kluczowe procesy biznesu również zapewniają pozytywną odpowiedź na powyższe pytania. Można zatem przyjąć, że większość procesów stanowiących KK zalicza się do kluczowych procesów biznesu. Do-określając i bardziej kontrastując obydwa pojęcia, zakłada się. że kluczowe procesy biznesu dotyczą przede wszystkim stosowanych technologii

¹ Definicje procent według koncepcji reengiitccringu podaję za: R. Maddison, O. Dam-lon. Information System In Organkarion. Impan ing Business Pmcetut, Chapman A Hall. London 1996. s. 131- Według tych amorów w biznesie toczy cię od 5 do 8 głównych procesów. jednak co do ich liczby nie ma zgody. Inni twierdzą, £e jest ich od 10 do 20.

243