IMGp22 (2)

gdy .przyniesiono je pa taras. Ten, (który przeznaczyła dla Franka, i jej własny — stoją obok siebie pod oknem gabinetu, przy ścianie, oczywiście zwrócone jlo niej oparciami. Ma więc fotel Franka po swojej lewej stronie, po prawej, nieco wysunięty do przodu, niski stolik, na nim butelki. Dwa inne fotele zostały ustawione po drugiej stronie stołu, jeszcze bardziej na prawo, by nie zasłaniały widoku z dwóch pierwszych. Także ze względu na „widok" te dwa odsunięte fotele nie zostały zwrócone ku pozostałym: stoją ukośnie, bokiem do ażurowej balustrady i stoku doliny. Takie rozmieszczenie zmusza siedzącą tam osobę — gdyby chciała widzieć A... — do wykonania głębokiego skrętu głowy w lewo — zwłaszcza jeśli zajmuje czwarty fotel, najbardziej oddalony.

Trzeci, składany, z płótna naciągniętego na metalowe pręty_t stoi wyraźnie w głębi i zajmuje miejsce między tym czwartym a stolikiem. Ale on właśnie, najmniej wygodny, jest nie zajęty.

Głos Franka opowiada dalej o codziennych kłopotach na plantacji. A... wydaje się słuchać z zaciekawieniem. Potakuje mu od czasu do czasu paroma słowami, świadczącymi o uwadze. W chwili ciszy słychać stuknięcie szklanki odstawianej na stolik.

Po drugiej stronie balustrady, aż po stok doliny, nie ma nic prócz bezgwiezdnej czerni nocy i grania świerszczy.

W jadalni palą się dwie gazowe lampy. Jedną ustawiono na brzegu długiego kredensu, w jego lewym skraju, drugą na stole, w miejscu nie zajętym przez czwartą osobę.

Stół jest kwadratowy, ponieważ przedłużające go blaty, zbędne przy tak małej ilości osób, nie zostały wysunięte. Trzy nakrycia ułożono po trzech stronach stołu, z czwartej stoi lampa. A... siedzi na swoim stałym miejscu, Frank po jej prawej ręce, a więc plecami do kredensu.

Na kredensie, na lewo od drugiej lampy (czyli obok otwartych drzwi do kuchni) stoją jeden na drugim czyste talerze, które będą służyć w czasie posiłku. Po prawej stronie lampy, bardziej w głębi, prawie przy samej ścianie, terakotowy dzban miejscowego wyrobu wyznacza środek mebla.

Jeszcze bardziej w prawo, na szarej ścianie, rysuje się powiększony, niewyraźny cień h głowy mężczyzny — to głowa Franka. Frank nie ma na sobie ani marynarki, ani krawata, tylko głęboko rozpiętą koszulę, ale jest to koszula nienagannie biała, z cienkiej tkaniny w dobrym gatunku; jej podwójne mankiety zapięte są na spinki z kości słoniowej.

A... ma na sobie tę samą suknię co przy obiedzie. Frank omal się nie pokłócił ze swoją żoną na temat tej sukni, kiedy Krystiana wyraziła się krytycznie o jej fasonie, „za mało przewiewnym jak na ten kraj". A... r- uśmiechnęła się-tylko: „Zresztą nie uważam,

13