1. PERCEPCJA SŁUCHOWA
W początkowych fazach opanowywania czytania i pisania funkcja słuchowa palni I nadrzędną rolą. Oprócz prawidłowego wzrokowego spostrzegania liter, czynności I czytania I pisania wymagają umiejętności wyodrębniania I przyporządkowywania Im I właściwych dźwięków.
Percepcję dźwięków umożliwia analizator słuchowy, który składa się z następu- I jących części:
- receptor (narząd Cortlego w uchu) odbierający bodźce słuchowe,
- droga słuchowa (nemy dośrodkowe) doprowadzające pobudzenia nerwowe do ■ mózgu,
- korowa część analizatora (okolice skroniowe), gdzie dokonuje się analiza i synteza I bodźców dźwiękowych.
Nemy odśrodkowe przekazują impulsy z mózgu do określonych narządów arty- I kulacyjnych. Prawidłowa Identyfikacja I różnicowanie bodźców dźwiękowych jest pod- I stawą słyszenia mowy, jak również mechanizmu czytania, pisania ze słuchu, z pamięci I itp. Odbiór mowy polega na zidentyfikowaniu zasłyszanych dźwięków, a następnie na I powiązaniu Ich z określoną treścią. Percepcja mowy jest więc procesem złożonym, w I którym uczestniczą:
- słuch fizjologiczny,
- słuch łonematyczny, czyli umiejętność rozróżniania dźwięków mowy (fonemów),
- pamięć słuchowa wyrazów, tzn. wzorców słuchowych wyrazów,
- umiejętność kojarzenia wzorców słuchowych wyrazów z odpowiednimi pojęciami I (wybór odpowiedniego pojęcia),