5.9 Oznaczanie zawartości piasku, pyłu i iłu w gruntach
Do oznaczenia w gruncie obecności piasku, pyłu i iłu należy rozcierać małą próbkę gruntu pomiędzy palcami, jeśli jest to konieczne w wodzie. Ilość zawartej frakcji piaszczystej może być określona z wyczuwalnego stopnia szorstkości materiału. Gruby pył może być także wyczuwalny jako szorstki, lecz jego poszczególne ziarna nie są widoczne gołym okiem.
UWAGA: Grunt ilasty w dotyku przypomina mydło oraz przykleja się do palców i nie można go usunąć bez opłukiwania, nawet w stanie suchym. Grunty pylaste wyczuwa się jako gładkie w dotyku, suche cząsteczki gruntu przyklejone do palców można łatwo zdmuchnąć lub usunąć przez klaskanie dłońmi.
W celu stwierdzenia obecności iłu lub pyłu próbkę o naturalnej wilgotności należy rpzćfeć nożem. Błyszcząca nacięta powierzchnia wskazuje na zawartość iłu, podczas gdy matowa powierzchnią^próbki jest charakterystyczna dla pyłu lub pyłu ilasto-piaszczystego o małej plastyczności. W celu szybkiej oceny powierzchnię próbki można zarysować lub wygładzić paznokciem.
5.10 Oznaczanie zawartości węglanów
Zawartość węglanów oznaczana jest na podstawie reakcji gruntu na kroplę 10-procentowego lub r czonego wodą w proporcji 3:1 roztworu kwasu solnego (HCI). Wyróżniane są następujące reakcje gr działanie kwasu solnego:
a) grunt bezwapnisty (0) - nie reaguje z kwasem solnym;
b) grunt wapnisty (+) - lekko pieni się pod wpływem kropli kwasu;
c) grunt silnie wapnisty (++) - intensywnie pieni się pod wpływem kwasu solnego,
Należy zaznaczyć, że w przypadku mokrych lub wilgotnych gruntów spoistych reakcja z kwasem ujawnia się z opóźnieniem.
UWAGA: Duża wytrzymałość w stanie suchym jest często wynikiem działania węglanu jako substancji cementującej. OSTRZEŻENIE - Kwas solny może wytwarzać gazy trujące, gdy bada się nim grunty skażone chemicznie.
5.11 Metody oznaczania i opisu gruntów organicznych
Zapach gruntu może wskazywać na to, że ma on charakter nieorganiczny lub orgfl^^^^^^^Awilgotne grunty organiczne zwykle mają zapach pleśni, który może być zintensyfikowany przezB^^^^^^nrilgotnej próbki. Rozkładające się, zgniłe składniki organiczne w gruncie mogą być rozpoznawan^|^^^^H>a typowemu dla siarkowodoru, który może być zintensyfikowany przy dodaniu rozcieńczonea^^Bp s do próbki. Suche iły nieorganiczne po zawilgoceniu mają ziemisty zapach.
Oznaczanie stopnia rozłożenia torfu można przeprowadzać przez ściskanie
rezultatu
wyglądu. Gdy w torfie są widoczne dobrze zachowane części roślinne, torf jest
Tablica 5 i Stopień rozłożenia mokrego torfu oznaczany przez wyfBraral
Termin
Stopień rozłożenia Szczątki roślinne
Włóknisty
Mało Wyraźnie rozpoznawalne
Pseudowłóknisty
Średnio rozłożony Rozpoznawalne
Baj I
Amorficzny
Rozłożony
Nierozpoznawalne
Pasta,
> 50 % części stałych
13