IMG�93 (2)

obowiązkom podejrzanego można zatrzymać i przymusowo doprowadzić, a także stosować wobec nich siłę fizyczną lub środki techniczne służące obezwładnieniu, w zakresie niezbędnym do wykonania danej czynności. W konsekwencji poddanie się pobraniu materiału porównawczego stanowiło realizację obowiązku procesowego przez podejrzanego obwarowanego zastosowaniem środków przymusu w celu wymuszenia jego realizacji. Podobnie powstrzymanie się od utrudniania czynności przeszukania miejsca zamieszkania podejrzanego nie ma wpływu na istnienie obawy utrudniania postępowania w przyszłości. Natomiast fakt wyjazdu podejrzanego do Berlina i powrotu w celu wzięcia udziału w czynności procesowej doprowadził do osłabienia obawy ucieczki. Niemniej jednak treść wyjaśnień podejrzanego złożonych w dniu 18 lipca 2014 roku oraz okoliczności związane z wyjazdem, w szczególności wykonanie i złożenie do akt fotografii dokumentującej odbycie podróży oraz paragonu wskazują, że celem odbycia tej podróży było właśnie osłabienie obawy ucieczki podejrzanego z kraju. W świetle przyczyn uchylenia postanowienia o zastosowaniu środków zapobiegawczych z dnia 25 czerwca 20ł4 roku logiczny wydaje się wniosek, że podejrzany nie mógł nie spodziewać się ponownego zastosowania wobec niego środków zapobiegawczych. Nadto podejrzany powrócił do kraju już w dniu 12 lipca 2014 roku, a zatem na blisko tydzień przed zaplanowanym terminem czynności z jego udziałem. Wskazane powyżej okoliczności doprowadziły do podjęcia decyzji o odstąpieniu od zastosowania dozoru Policji i zakazu opuszczania kraju przy zastosowaniu poręczenia majątkowego.

Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, że wydanie postanowienia o zastosowaniu wobec podejrzanego Marka Falenty postanowienia o zastosowaniu poręczenia majątkowego w postaci hipoteki przymusowej w kwocie jednego miliona złotych na należącej do niego nieruchomości było prawidłowe i nie spowodowało naruszenia przepisów postępowania karnego w tym zakresie. Przy wydaniu zaskarżonego postanowienia nie doszło również do popełnienia błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę. Jak wykazano zażalenie ma w istocie charakter polemiki z nieznanym skarżącemu w znacznej mierze materiałem dowodowym. Natomiast przy ocenie zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych.