WSTĘP. Ilości C02 oraz 02 transportowane we krwi znacznie przewyższają ilości tych gazów fizycznie rozpuszczonych w osoczu, ponieważ większość każdego z gazów jest związana w postaci chemicznej. Należy podkreślić, że całkowita zawartość C02 jest znacznie większa niż całkowita zawartość 02 przypadająca na tę samą jednostkę obję-tości krwi. W płucach jon HC03" łączy się z potencjalnym protonem (np. proton związany z HHb02), w wyniku czego powstaje jon Hb02' oraz H2C03. Eliminuje to protony ze związku C02 z wodą1. Tak więc wolny jon H+ nie pojawia się w znacznych ilościach, natomiast jako jon związany znajduje się w HHb lub H2C03. Cały cykl oddechowy można traktować jako wymianę HC03“ na Hb02_, przy czym HC03‘jest transportowany z tkanek do płuc, a Hb02' - z płuc do tkanek (zob. rozdz. 17 III).
B.
CO jest transportowany we krwi w trzech postaciach. Należy pamiętać jednak, że C02 może być usunięty z płuc jedynie wtedy, gdy zostanie uwolniony z H2C03.
1. Dziewięćdziesiąt procent całkowitej ilości C02 w osoczu występuje w postaci jonu HC03-.
2. Związki karbaminowe (tzn. karbaminiany hemoglobiny lub białek) stanowią połączenie C02 z wolnymi grupami NH2 białek krwi zgodnie z równaniem:
R • NH2 + C02 £ R • NHCOO" + H+.
Około 5% C02 transportowanego we krwi tętniczej ma postać związków karbamino-wych (karbaminianów).
3. Mała ilość C02 (5%) jest fizycznie rozpuszczona w osoczu i uwodniona do postaci H2C03. Około 500 mmoli C02 przypada na każdy 1 mmol H2C03 (zob. rozdz. 34IV BI a).
Określenie „dwuwęglan” jest używane zamiennie z określeniem „całkowita siła wiązania C02” lub „całkowity C02”. Nie należy tego określenia mylić z terminem „ciśnienie cząstkowe C02”, oznaczającym wynik pomiaru gazometrycznego Pco2 we krwi tętniczej.
1. Raport laboratoryjny nie podaje [HC03'J. Jego dane zawierają „całkowity C02” lub „dwutlenek węgla” albo po prostu „C02” (bez „P”).
HHb02 oraz Hb02“ są formami hemoglobiny uUenowanej tworzącymi bufor. Forma z przyłączonym protonem (HHbOjj) jest sprzężonym kwasem, natomiast Hb02- jest sprzężoną zasadą.