312 VI Ciągi i szeregi funkcyjne
Przypomnijmy, że, przy podanych założeniach, dla każdego xeU(x0) i każdego neN istnieje punki c pośredni między' x i xn taki, źc zachodzi następujący wzór Taylora (3.4) gdzie
R"(x)=^(x~x'>)"-
Niżej podamy twierdzenia o sumie szeregu Taylora i związku między' szeregiem Taylora (3.2) i wzorem Taylora (3.4) funkcji f:
TWIERDZENIE 3.3 Jeżeli funkcja f jest klasy C' na otoczeniu U(x0,ó), przy czym wszystkie pochodne funkcji f są wspólnie ograniczone na tym otoczeniu, to
limR„(x) = 0 dla x€U(x0,S).
n -*«c
Dowód. Z założenia wszystkie pochodne funkcji f są wspólnie ograniczone na otoczeniu U(x0,S), zatem istnieje taka liczba M • 0, że dlaxeU(x0ł5) i neN mamy
M
Ponieważ szereg potęgowy I —-ó" jest zbieżny (kr. d Alembcrta), więc
n!
lim Mó" = 0.
n-*«o n;
W konsekwencji limR_(x) = 0 dla x€U(x0,5). D
H k.Tl
TWIERDZENIE 3 4 Jeżeli funkcja f jest klasy C1' na otoczeniu U(x0,5) punktu x0 oraz
lim Rn(x) = 0 dla x€U(x0,6),
n-**
to szereg Taylora funkcji f jest zbieżny na tym otoczeniu i sumą tego szeregu jest funkcja f (x), czyli
(3.5) f(x) = Y^(x-x0)n dla xeU(x0,8), n!
Dowód Niech
wówczas zgodnie z (3.4) mamy
f(x) = Sn(x) + Rn(x) dla xeU(x018).
Z założenia limRn(x) = 0, więc f(x) = lim S_(x), a to oznacza, że
n »«0 D-»«r
funkcja f jest sumą szeregu Taylora, gdyż Sn(x) jest n-tą sumą częściową tego szeregu □
Równość (3.5) nazywamy rozwinięciem funkcji f w szereg Taylora. Mówimy również wtedy, że funkcję f rozwinęliśmy w szereg Taylora. W szczególności, gdy x0 = 0, równość
f(x) = jr^5>xn dla x €U(0,5)
(3 6)
f<n)(0)
i»=0
nazywamy rozwinięciem funkcji f w szereg Maclurina
TWIERDZENIE 3.5 (o jednoznaczności) Jeżeli funkcja f jest sumą szeregu potęgowego £an(x - x0)n dla x e U(x0łó), to
n-0
. „ = 0 1
“n n! ' * * *
czyli szereg ten jest szeregiem Taylora funkcji f.
Oznacza to, źc daną funkcję f można przedstawić tylko w jeden sposób za pomocą szeregu potęgowego o środku w punkcie x0, W szczególności, gdy x0 = 0, szereg ten jest szeregiem Maclaurina funkcji f.