314 VI. Gggi i szeregi funktyjne
Rozwijanie funkcji w szereg maclaurina.
PRZYKŁAD 3.4 Rozwiniemy w szereg Maclaurina fun-
keje:
a)f(x) = c\ h)f(x) ~sinx. c) f(x) = (1 ł x)a.
Dla każdej z tych funkcji znajdziemy szereg Maclaurina (3.3), a następnie sprawdzimy dla jakich x spełniony jest warunek
limRn(x) = 0.
n-»»
a) Ponieważ dla funkcji f(x) = c* mamy C"l(x)-cx, f("’(()) - 1 dla n G N, więc szereg Maclaurina funkcji cx ma postać ^xn , x x2
> -S 1 !• — +-•+••• .
tt "i 'i 2!
Dla |x|< a, gdzie a oznacza dowolną liczbę dodatnią, mamy
|fk>(x)i= cx<ca = M.
Tak więc, pochodne funkcji e' są wspólnie ograniczone na dowolnym otoczeniu punktu x = 0, zatem zgodnie z twierdzeniem 3.3
limR„(x) = 0 dla x eR.
n »jfi
Z twierdzenia 3.4 wynika więc, że
(3.7)
n-0 n‘
W szczególności dla x = 1 otrzymujemy
c * 1 + - t — i—
b) Dla funkcji sinx można wykazać, że Pnl(x) = sin(x + -y).
l(n>(0) ~ sin*—1 dla n eN. Szereg Maclaurina funkcji sinx ma więc postać
Z/ un X XXX
Pochodne funkcji sinx su wspólnie ograniczone, gdyż
|f(’'(x)Hsin(x+y)| SI dla x «=<-«.+*) 1 n 6 N ■
limR„(x) = O dla x e(_oo,+<*>)•
Z twierdzenia 3.4 otrzymujemy
(3.8) sinx = £(-1)"W—rj dla x e(-»,+»).
c) Dla funkcji f(x) = (1 + x)“, gdzie a jest dowolną liezbą rzeczywistą, wykazuje się, że reszta R„(x) we wzorze Maclaurina dla lej funkcji dąży do zera na przedziale (-1,1) tzn.
lim Rn(x) = 0 dla x e(—1,1)-
n-»«
Ponieważ
f(n>(0) = a(a- l)-*-(a- n + I), neN, więc z twierdzenia 3.4 dla x(l = 0 otrzymujemy
(3.9) (1 + x)“ = I +^x + 2ązilx2 +• — fllY dla xe(-l, 1).
*• n,0\ )
PRZYKŁAD 3.5 Rozwiniemy w szereg Maclaurina funkcje r(x)=xe*\
Dla dowolnego t G(-00,00), zgodnie ze wzorem (3.7), mamy
w fn
c' = Z~.
n-on!
a następnie podstawiając t * X2 otrzymujemy
e*’ « £— dla x€(-oo,+oo).
n-0 n!
Stąd
XC = £
2n*l
n-0 n!
dla X €(-oo,-ł-oo).