medsadowa4

3.5.5. Plamy opadowe^

Definicja: sino wiśniowe (z odcieniem sinofioletowym), rzadziej ży woczerwone zabarwienie powłok ciała,^J pojawiające się wpąstępstwie ostania czynności serca i opadania lęrwi do siecijiaczyó żylnych'włosowatych najniżej położonych części ciała; początkowoprzennesźćżalhe przy zmianie pozycji ciała, później, w następstwie .heąiojiży i przenikania barwnika krwi przez ściany naczyń, przechodzące w nieprzemieszczalne pląmy dyfuzyjne.    v?-3i'

,    Również w narządach wewnętrznych z chwilą ustania krążenia krwi krew ulega

,    przemieszczeniu do naczyń w dgbiych częściąch narządu, tworząc tzw. ociekliny,

' \ widoczne zwłaszcza w płucach, wątrobiÓ. inózgu, jelitach- Plamy opadowtTpoja-^wiają się zwykle około 20—30 minut po zgonie, najpierw w postaci drobnych plamek widocznych np. naTfarku i małżowinach usznych, później zlewających się plam, obejmujących coraz większy obszar skóry. Szczególnie rogię^łe i intensywne plamy pośmiertne spotyka się w przypadkach śmierci nagłej (krew płynna). Obserwowane niekiedy w czasie długotrwałej agonii drobne, sine plamki lub bladosine marmurkowania okolicy paliczków, bocznych części szyi, barków, sprawiające wrażenie niewyraźnych, rozpoczynających się plam opadowych, w rzeczywistości są objawem sinicy obwodowej, spowodowanej zwolnieniem przepływu krwi zawierającej sporo odtlenowanej hemoglobiny. Tego typu zasinienia zastoinowe („róże cmentarne"), z uwagi na swoją skąpość i słabe nasilenie, są łatwe do odróżnienia od pośmiertnych plam opadowych o intensywnej sinowiś-niowej barwie, która jest wynikiem zubożenia krwi w tlen, przede wszystkim wskutek zużycia tlenu przez procesy „życiowe" w tkankach, toczące się jeszcze w okresie interletalnym.

W miejscach, w których ciało jest uciśnięte przez podłoże lub przez ciasną odzież albo przylegające do zwłok przedmioty, s^óra pozostaje po śmierci blada. Gdy zwłoki leżą na plecach, blade s!ą 2epatkf°i okolice łopatek. U wisielców plamy pośmiertne tworzą się odpowiednio w kończynach dolnych, w dolnej części tułowia i przedramion (patrz ryc. 3.3.).

W śmierci z utonięcia, gdy topielec pływa pod wodą głową zwróconą ku dołowi, mity opadowe umiejscowione są w obrębie głowy (głównie twarzy) i górnej i klatki piersiowej. Z kolei ciągła zmiana pozycji zwłok topielca w wartkim idzie rzeki lub strumienia może prowadzić do nieujawnienia się jakichkolwiek ■4HI opadowych.

im świadczenie dowodzi, że plamy pośmiertne są w pełni wykształcone po idywlef 6—9 godzin. Do około 6 godzin są one całkowicie przemieszczalne, np.TV \ mianie pozycji zwłok z pleców na brzuch — oo    minutach pojawiają się f^{1 c}'

'■wych miejscach. Z kolei w okresie następnych 6 godzin plamy opadowe są ¹ *' ii częściowo przemieszczalne z powodu postępującego zagęszczenia krwi..

luje wówczas pozornie paradoksalne rozmieszczenie plam, zarówno w miejs-ii poprzedniego, jak i późniejszego ułożenia zwłok, chociaż już słabiej wyrażo-^-

*    Wreszcie po upływie 12—14 godzin zmiana pozycji zwłok nie pociąga za sobą •tumy umiejscowienia plam. Jest to wynikiem hemokoncentracji oraz hemolizy,

ilt że rozpoczynającej się dyfuzji barwnika krwi do tkanek otaczających

•    • lynia.

i¹ iwgolegle do przemieszczalności obserwuje się również możliwość ponowne-II |tn|« wienia się plamy po jej uciśnięciu palcem lub pęsetą, aż do jej zblednięcia.

' hwili pełnego przejścia plam opadowych w plamy dyfuzyjne możliwe jest i it/anie częściowej „wyciskalności” — zblednięcia plam, zwłaszcza przy ucisku . i iij (do kilkudziesięciu gódzja). -    (

i podstawie niektórych cech plam opadowych można wnioskować o przy-i iitli' śmierci. (^becOG^sk^gycji^j^^opadowych lub ich^całHowity ^rąk j ■•einawiają za ostrym krwotokiem wewnętrznym lub zewnełrznWi. ieżeli wy-y się uprzednio istniejącą znacznego stopnia niedokrwistość na tle chorobo-i i hi Silnie wygycgne — ciemnoniebieskie lub granatowofioletowe plamy poja-i tują się w niektórych postaciach uduszenia gwałtownego w obrębię szyi i głowy,

-Ud

| im/.cza przyjicisku na klatkę piersiową. Barwa plam możj

•    i »im dla określonych zatruć. Plamy barwy jasnoczerwone |it w zatruciu tlenkiem węgla, jako następstwo żywoczerWoneJ Barwy 11‘ il illiy tlenkowęglowej, rzadziej w zatruciu cyjanowodorem, w którym porażenie - -i ■■ m mów oddechowych doprowadza do utrzymania przewagi hemoglobiny, /' fclliiMńej.^Żatn lcią, w których dochodzi do tworzenia methemoglobiny, charak-

(hi \ 7ii)ą się br&natnawym odcieniem plam opadowych. Niska temperatura działają- u na zwłoki może spowodować zmianę sinowiśniowego zabarwienia plam linolowych na jasnoczerwone^co jgst wynikiem repksy/dacji hemoglobiny w na-#' • i ml wie pośmiertnej dyfuzji tlenu z powietrza do krwi zwłok ochłodzonych. Jest tim.ikt ery styczne, że przy zatruciu tlenkiem węgla również łożyska paznokci \ \ knzują odcień żywoczerwony, podczas gdy przy działaniu zimna barwa wspomnianych łożysk, podobnie jak i głębszych warstw tkanek, a także narządów, fiiKimtąJe sinowiśniowa.

W obrębie plam pośmiertnych może niekiedy, wskutek ciśnienia krwi opa-«•), dochodzić do pękania drobnych naczyń włosowatych i tym samym i i ńźnej wielkości pośmiertnych wybroczyn krwi, czasem łączących się

•    większe ogniska. Ich odróżnienie od wybroczyn powstałych za życia tylko w i/<is jest łatwe, gdy te ostatnie znajdują się poza plamami opadowymi.

" ■ (mle sekcji zwłok różnicowanie plamy pośmiertnej od sińca (podbiegnię-

i.i ki wnwego) polega na uciśnięciu plamy i obserwacji ewentualnego jej zbled-

•    n i In lub na nacięciu skóry i tkanki podskórnej. W przypadku plamy pośmiertnej krew wydobywającą się z przeciętnych naczyń można spłukać, w przeciwieństwie do krwiaka, gdyż wynaczynionej do tkanek krwi spłukać się nie udaje W przypadku daleko posuniętej pośmiertnej dyfuzji krwi różnicowanie

ji si iniilne