92 6. Obliczenia gwintów
0
Rys. 6.3. Naprężenia w śrubie i nakrętce
dobnie zmienia się obciążenie ściskające nakrętkę od Q(0) w punkcie D, Q(z) w punkcie E do Q(N) — Q w punkcie F.
Naprężenia rozciągające śrubę oi(z) i ściskające nakrętkę o2(z) (rys. 6.3), przy założeniu równomiernego ich rozkładu w przekrojach poprzecznych śruby Fi i nakrętki F2 są odpowiednio równe
Zgodnie z prawem Hooka wydłużenie śruby Ą dla dowolnej wartości zmiennej z < N będzie równe
2
o
(6.2a)
i podobnie skrócenie nakrętki
2
o
(6.2b)
gdzie E! i E2 oznaczają moduły sprężystości podłużnej materiału śruby i nakrętki. Wraz ze wzrostem zmiennej z rośnie obciążenie zwojów. Najmniejsze obciążenie przenoszą zwoje górne, największe zwoje dolne. Różne jest również ugięcie kolejnych zwojów gwintu. Ugięcie zwoju górnego śruby dla z=0 (punkt A na rys. 6.2) jest najmniejsze i wynosi 5i(0), a ugięcie zwoju w punkcie B jest równe <h(z). Analogicznie zwoje nakrętki ugną się o 52(0) w punkcie D i o d2(z) w punkcie E.
Z łańcucha wymiarowego na rys. 6.2 wynika równość
ó2(0)+^(O)+z+Ai=z— A2+di{z) + d2(z),
stąd mamy
(6.3)
Ugięcie zwojów dt(z) (i=l, 2) są efektem zginania i ścinania. W gwintach o roboczym kącie boku aT=fc 0 występuje dodatkowo przemieszczenie poprzeczne, gdyż na skutek pochylenia płaszczyzny nośnej gwintu pojawia się obciążenie ściskające śrubę i rozciągające nakrętkę. W wyniku przemieszczeń poprzecznych powstaje luz promieniowy a stąd i przemieszczenie osiowe. Odkształcenia wynikające z przewężenia rozciąganych śrub i poszerzenia ściskanych nakrętek są pomijalnie małe i dlatego można ich nie brać pod uwagę.
6.1.2. Odkształcenia wywołane zginaniem gwintu
Odkształcenia wywołane zginaniem gwintu wyznaczyć można z równania różniczkowego
M(x)
EI(x) •
H
Rys. 6.4. Obciążenie zwoju gwintu
(6.4)
Jeśli przyjmiemy założenie, że naciski p(z) na powierzchni gwintu rozkładają się równomiernie wzduż linii zarysu, moment gnący M(x) działający na półkę gwintu o jednostkowej szerokości wyrazi się wzorem
zatem
M(x)
(6.5)
2