Obraz0 5

przyrodniej sióstr)') - ów fakt legalnym następcą tronu czynił właśnie jego. Prawo urodzenia zderzyło się z prawami sukcesyjnymi i chociaż Enki zaakceptował wynikający z tego porządek rzeczy, rywalizacja i złość manifestowały się często w otwarty sposób.

Rzadko zadaje się pytanie, skąd Kainowi przyszło do głowy pojęcie zabijania? W ogrodzie Eden Adam i Ewa byli wegetarianami, jedli tylko owoce z drzew. Nie zabijali zwierząt. Poza ogrodem żyło tylko czworo ludzi, z których nikt w owym czasie jeszcze nie umarł (i z pewnością nikt nie stracił życia w rezultacie popełnienia jakiejś niegodziwości). Co w tych okolicznościach popchnęło Kaina do tego, że „rzucił się na brata swego i zabił go"?

II. N

Odpowiedzi należy chyba szukać nie wśród ludzi, lecz wśród bogów. Podobnie jak rywalizacja między ludzkimi braćmi odwzorowywała rywalizację między boskimi braćmi, tak zabójstwo jednego człowieka przez innego było naśladowaniem zabójstwa jednego „boga" przez innego. Nic Enki przez Enli-la czy vice ver.sa ich rywalizacja nigdy nie doszła do tego stopnia gwałtowności - lecz zabójstwa jednego przywódcy Anunnaki przez innego.

Ta historia jest dobrze udokumentowana w sumeryjskicj literaturze. Uczeni nazwali ją Mitem o Zu. Relacjonuje on wypadki, które rozegrały sic po zmianie na stanowisku głównodowodzącego na Ziemi, kiedy to pod kierunkiem Enki podjęto na dużą skalę eksploatację złóż złota w Abzu, obróbkę rud złota, przetapianie i oczyszczanie tego metalu w Edin pod nadzorem Enlila. W operacjach tych bierze udział ogółem sześciuset Anunnaki na Ziemi; trzystu (IGI.GI, „ci którzy obserwują i widzą*') pozostaje na orbicie, obsługując wahadłowiec i statek kosmiczny, które transportują pozyskane czyste złoto na Nibiru. Centrum dowodzenia znajduje się w kwaterze Enlila w Nippur, 42

placówka nazywa się DUR.AN.K1, „więź niebo-Ziemia”. Na zbudowanej lam platformie zainstalow^fano niezbędną aparaturę, która razem z wykresami nieba i tablicami z danymi orbitalnymi („tablicami przeznaczeń”) przechowywana jest w DIR.GA, strzeżonym, wewnętrznym świętym przybytku.

Igigi, narzekając, że nie znajdują chwili wy tchnienia w trakcie wykonywania obowiązków na orbicie, wysyłają mediatora do Enlila. Jest to AN.ZU, „ten, który zna niebiosa”, w skrócie nazywany ZU. Wpuszczony do Dirga, odkrywa, że kluczem do misji są tablice przeznaczeń. Wkrótce zaczyna obmyślać haniebny plan. „knuje napaść”: zamierza wykraść tablice przeznaczeń i „sprawow ać wyroki bogów”.

Przy pierwszej sposobności wprowadził ów zamiar w czyn i uciekł ,,w' swym ptaku” na Górę Niebiańskich Izb. W Duranki wszystko zamarło; łączność z Nibiru została przerwana, wszystkie operacje ustały. Gdy kolejne próby odzyskania tablic zawodzą, Ninurta, pierwszy syn Enlila i jego najlepszy wojownik, wyrusza z niebezpieczną misją. Dochodzi do walk powietrznych z u-źyciem broni emitującej promienie świetlne. Ostatecznie Ninurta sforsował za-oclironnych pól i zestrzelił ptaka Zu. l ego ostatniego pojmano i postawłono przed sądem złożonym z „siedmiu Anunnaki, którzy sądzą”. Uznano go za wannego i skazano na śmierć. Wyrok wykonał Ninurta, jego pogromca,.

Egzekucję Zu przedstawia archaiczny relief, znaleziony w centralnej Mezopotamii (il. 14). Wszystko to zdarzyło się na długo przed stworzeniem człowieka, lecz — jak dowodzą tekst)^- - opowieść o tych wydarzeniach zapisywano i znano w późniejszych tysiącleciach. Jeśli właśnie z niej Kain zaczerpnął pojęcie zabijania, gniew Jahwe jest zrozumiały. Na Zu bowiem w ykonano wyrok po rozprawie sądowej; Abel natomiast został zamordowany.

Teksty sumeiyjskie, będące źródłem i natchnieniem opowieści Księgi Rodzaju, nic tylko wypełniają szkielet wersji biblijnej szczegółami. Zarysowują też tło wydarzeń, dzięki czemu stają się one hardziej zrozumiałe. (Jpierając się na boskich zapisach, można w' ten sposób wyjaśnić jeszcze jeden aspekt ludzkiego doświadczenia. Grzechy Adama/Ewy i Kaina nie są karane karą bardziej surową niż wygnanie. To także wydaje się zastosowaniem wobec stworzonych ludzi formy kary charakterystycznej dla A-nunnaki. Taką karę wymierzono kiedyś samemu Enłilowi, który zgwałcił na randce młodą pielęgniarkę Anunnaki (została w końcu jego żoną).

Zestawienie danych sumeryjskich z biblijnymi pozwala nam teraz umieścić początki ludzkości w' ramach czasowych, które potwierdza współczesna nauka.

Według sumeryjskiej Listy królów od przybycia Anunnaki na Ziemię do nastania potopu minęło 120 sar („boskich lat”, czyli cyklów orbitalnych Ni-

43