Obraz9 (7)

91

Zasadniczym elementem każdego oscylografu jest przetwornik magnetoeiok-tręczny, zwany potocznie pętlicą. Jest to cewka o malej liczbie zwojów, umieszczona w szczelnej obudowie wypełnionej olejem. Wykonana jest z taśmy metalowej napinanej za pomocą sprężyn. Do pętlicy przymocowane jest lusterko wskaźnika świetlnego

Układ optyczny oscylografu pętlicowego przedstawiono na rys. 3.49. Jeżeli przez pętlicę oscylografu przepłynie prąd. to na skutek oddziaływania pola magnetycznego pętlicy z polem magnetycznym znajdującego się w pobliżu magnesu stałego będzie następowało skręcenie pętlicy proporcjonalne do płynącego prądu, a w efekcie również odchylenie lusterka. Promień świetlny, odbity od lusterka pętlicy, rysuje na przesuwającym się papierze światłoczułym przebieg wielkości rejestrowanej Część promienia odbitego od lusterka po załamaniu przez pryzmat trafia na powierzchnię wirującego zwierciadła, a dalej na matówkę. gdzie widoczny jest obraz rejestrowanego przebiegu.

Rys. 3.49. Układ optyczny oscylografu pętlicowego: I - źródło światła, 2 - soczewki i pryzmaty układu ogniskującego, 3 - szczelina, 4 - pętlica. 5 - wirujące zwierciadło, 6 - światłoczuła błona

filmowa, 7 - matówka

Wybór prędkości przesuwał taśmy światłoczułej umożliwia układ napędowy' składający się z silnika elektrycznego, układu pędnego, sprzęgła i hamulca. Układ pędny umożliwia wybór prędkości przesuwu w bardzo szerokich granicach, np. w zakresie 0,01 -^2 m/s.

Zazwyczaj oscylografy wyposażone są w zespoły pętlic (3, 6, 8 łub 12 pętlic). Znajomość parametrów pętlicy (czułości, oporności, maksymalnego prądu, częstotliwości drgań własnych) i rejestrowanego sygnału umożliwia prawidłowy dobór pętlicy. Szczególnie ważna jest znajomość częstotliwości sygnału badanego. Należy