Obraz19 (3)

przerwania się w kierunku Sokołowa Podlaskiego. Nie osiągnął jednak powodzenia ⁴⁶.

W sumie prawe skrzydło 1 Frontu Białoruskiego prowadziło bardzo ciężkie walki zaczepne przeciwko niemieckiej 2 A, która była silnym przeciwnikiem. Z tych powodów tempo natarcia w ostatnich dniach lipca coraz bardziej się zmniejszało. W zależności od kierunku spadło z 2 - 12 km do I - 5 km na dobę.

1 sierpnia natarcie wojsk prawego skrzydła I Frontu Białoruskiego zostało prawie całkowicie zatrzymane. 2 A w całym swym pasie obrony podjęła wysiłek utrzymania pozycji, kontratakując lub przeciw uderzając w odpowiedzi na wszystkie włamania wojsk radzieckich. Było to rezultatem znacznego wzrostu sił tej armii, umożliwiającego realizację powziętych w ostatnich dniach lipca decyzji

0    stabilizacji położenia.

W tych warunkach tylko nieznaczne powodzenie zarysowało się na kierunku natarcia 48 A, która wspólnie z 3 A 2 Frontu Białoruskiego dążyła do przerwania niemieckiej obrony na styku KKaw gen. por. Hartcnecka i LV K A pod Surażem. W pozostałym pasie natarcia wojsk prawego skrzydła 1 Frontu Białoruskiego nie osiągnięto powodzenia. Strona radziecka nie zaprzestała jednak ataków i nie oddała przeciwnikowi inicjatywy operacyjnej. Stąd wywiązały się bardzo zacięte walki. Przebiegały one na rubieży: od Suraża do Brańska, następnie wzdłuż Nurca do Ciechanowca i wzdłuż Bugu do Gródka, skąd front skręcał w kierunku południowo-zachodnim, przechodząc na wschód od Sokołowa Podlaskiego i na północ od Siedlec i dalej biegł w kierunku zachodnim przez Mokobody

1    Wierzbno do rejonu Stanisławowa⁴⁷.

Aktywność wojsk prawego skrzydła 1 Frontu Białoruskiego, mimo że ich natarcie na razie utknęło, utrzymywała groźne napięcie w całym pasie obrony sił 2 A. Ta sytuacja wpływała pośrednio na rozwój działań na kierunku 2 APanc pod Warszawą. Generał Weiss wydzielić mógł przeciwko niej tylko siły jednego korpusu pancernego w składzie dwóch dywizji. Zrobił to jednak niechętnie, zmuszony — jak określił w meldunku „twardą koniecznością w imię dalekosiężnych celów, dotkliwie osłabiając front obrony tego korpusu”⁴⁸.

Tak więc wojska prawego skrzydła 1 Frontu Białoruskiego wykonywały bardzo napięte zadania, które całkowicie absorbowały ich możliwości. Nie mogły więc w najbliższym czasie bezpośrednio wesprzeć wikłającą się w coraz trudniejszą sytuację 2 APanc. Wprawdzie do odwodu dowódcy 1 Frontu Białoruskiego przechodziła 70 A, która w jakimś stopniu mogła wzmocnić radzieckie wojska pod Warszawą, ale dopiero ześrodkowała się ona w rejonie Janowa Podlaskiego, Białej Podlaskiej oraz Rokitna. Nie była to jednak siła, która mogła pomóc 2 APanc w pobiciu niemieckich związków pancernych pod

⁴⁶    Ibidem, s. 305; meldunek 2 Armii z 31 lipca 1944 r.. MiD W1H, t. 312, roi. 1318, kl. 0001061 n.; mapa sprawozdawcza Grupy Armii „Środek” z 31 lipca 1944 r.. MiD WIH, t. 78. roi. 136, kl. 6065428.

⁴⁷    Rozgrom niemiecko-faszystskich wojsk, s. 294 n.. meldunki 2 Armii z 28-31 lipca 1944 r., MiD WIH, t. 312, roi. 1318, kl. 000640-000642, 001610 n.

⁴⁸    MiD WIH. t. 312. roi. 1318. kl. 0001061 n.

42