Obraz58 (3)

sie przerw w pracy, ostrze jego powinno być ukryte w korku, jak pokazano na rysunku, 8 — młotek ciężki (pucka), używany bywa przy wykuwaniu otworów ifcp. robót, 9 — cęgi zduńskie do odki* uszania lica kafli, rumpów kafli, płyt szamotowych, do przeciął nania drutów, do klamrowania itp., 10 — metrówka, miara niezbędna w komplecie narzędzi, 11 — przecinak krótki, 12 — przed cinak długi, 13 —- miara suwakowa (sztychmas) do sprawdzania-wymiarów przy obcinaniu i rozrysowaniu kafli, 14 — szczotka

Ryś. 40. Linijka zduńska

Rys. 41. Szczotka zduńska do czyszczenia kanałów

zduńska o 'krótkim włosiu do zmiatania pyłu z kafli, w trakcie budowy, z każdego ułożonego rzędu, do wymiatania sadzy z przelotów kanałowych itd., linijka (rys. 40) do sprawdzania równości rzędów poziomych i pionowych oraz ścianek pieców i trzonów kuchennych, (linia zduńska powinna być wykonana z wysuszonego drzewa sosnowego i za pokostowana na gorąco; wymiary 1100X30X60 mm) oraz szczotka na drucie grubości 4—5 mm -z uchwytem (rys. 41) «często używana przy czyszczeniu kanałów pieców leżących i rur łączących piece z przewodami kominowymi.

. 3. Piece stałe kanałowe na cokołach i na nóżkach (podstawach)

Obecnie budujemy piece 'kanałowe, wachlarzowe i komoro-we (bezdcanałowe). Piec kaflowy składa się'zasadniczo z trzech części, a) z cokołu lub podstawy skrzynkowej, b) z licowania kaflowego i 3) z kafli kształtowych wieńczących tzw. „zakończenia". Często stosowane są piece na cofniętych cokołach („na połówce"). Przy piecach tego typu zamiast cokołów obudowanych w około, układa się jeden rząd kafli cofniętych do wewnątrz (rys. 42) na głębokość 1—1,5 cm. Zastąpienie cokołu kaflami daje pewne oszczędności w ogólnych kosztach budowy pieca; poza tym piec zyskuje na wyglądzie. Nazwa potoczna „na połówce" nie upoważnia zduna do wykonania cofniętego cokołu na kaflu przeciętnym w połowie wysokości, jak to stosuje się w trzonach kuchennych starszych typów. Cokół taki należy wykonać z kafla kwadratelowego pełnej wysokości, zaś przy kaflach kolorowych — nie może być niższy niż 11 cm. Ta wysokość jest uzależniona od wysokości listwy przyściennej, która ma osłaniać przed obijaniem nie tylko tynki I Ścienne, ale również i dolne, przypodłogowe kafle pieca.

Rys. 42. Piec kaflowy na cofniętym cokole

Obecnie najczęściej są stosowane piece kanałowe o równoległych kanałach zwrotnych, na podstawach skrzynkowych lub też piece dwukanałowe (rys. 29). Dlatego też omawiamy ich budowę od podstawy. Po sprawdzeniu przewodu kominowego oznaczamy poziom podmurówki pod piec, biorąc za punkt wyjścia poziom ślepego progu futryny. Sprawa ta jest już opisana w p. 1 tego rozdziału. Następnie ustawiamy dudę podstawy skrzynkowe uprzednio przycięte i dopasowane do siebie. Podstawy wypełnia się od wewnątrz gnizobetonem.

Na ustawione w przepisowej odległości od ściany podstawy ustawiamy ramę z kątownika 50X50X5 mm, której wnętrze wykładamy blatami żeliwnymi, lub płytą żużlowo-cementową odpowiednio uzbrojoną. W celu oszczędzania żelaza zaleca się zamiast ramy żelaznej i płyty żużlówocementowej stosować nośną płytę żelbetową. Na tak wykonanej podstawie murujemy dwa rzędy pieca z kafli kolorowych. Po obsadzeniu drzwiczek, aklamrowaniu i wyłożeniu kafli od wewnątrz cegłami szpałdo-wymi, płytami ceramicznymi (wymiary 140 X 140 X 25 mm) lub starą dachówką „karpiówką" z rozbiórki, formowaną ręcznie, grubości 25 mm ustalamy wielkość pierwszego kanału (paleniska) oraz z kanałów odprowadzających gorące spaliny w dół pieca.

4 — Roboty zduńskie

49