Polityka pieniężna jest to działalność banku centralnego (którą prowadzi on w imieniu państwa) polegająca na wyborze i realizacji pieniężnych celów makroekonomicznych poprzez regulowanie podaży pieniądza i popytu na pieniądz, przy wykorzystaniu wybranych instrumentów1. Polityka ta jest obecnie jedną z najważniejszych dziedzin polityki gospodarczej (makroekonomicznej) realizowanej przez państwo2.
Instrumenty polityki pieniężnej są to narzędzia, dzięki którym bank centralny może osiągnąć postawione sobie cele pieniężne. Mogą mieć one różnorodny charakter, jednakże ich stosowanie ma prowadzić do oczekiwanych zmian w popycie na pieniądz lub w podaży pieniądza. Z uwagi na fakt, iż we współczesnych gospodarkach rynkowych bank centralny, wraz z bankami komercyjnymi, tworzy dwuszczeblowy system bankowy (zaopatrujący gospodarkę w pieniądz), stosowanie przez władzę monetarną instrumentów polityki pieniężnej nakierowane jest bezpośrednio na kształtowanie działalności banków komercyjnych3.
Dobór wykorzystywanych przez władzę monetarną instrumentów uzależniony jest od4:
celów strategicznych polityki pieniężnej,
sytuacji gospodarczej kraju, która determinuje kształt doraźnej polityki pieniężnej (polityki ekspansywnej bądź restrykcyjnej), stadium rozwoju rynku pieniężnego.
Polityka pieniężna. Cele, strategie i instrumenty, red. W. Przybylska-Kapuścińska, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Poznaniu, Poznań 2002, s. 5.
Polityka gospodarcza, red. B. Winiarski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002, s. 422.
Dodatkowo, zdolność banku centralnego do takiego wykorzystywania instrumentów (kreowania impulsów pieniężnych), aby mógł on osiągnąć założone cele, jest często uzależniona od pomocy innych podmiotów, w szczególności banków. Konkretnie wymagane jest założenie o jednakowym kierunku zachowania banków i podmiotów niebankowych na działania banku centralnego. Szerzej: D. Duwendag, K-H. Ketterer, W. Kósters, R. Pohl, D. B. Simmert, Teoria pieniądza i polityka pieniężna, Poltext, Warszawa 1995, s. 153 i nast.
H. Gronkiewicz-Waltz, Bank centralny - od gospodarki planowej do rynkowej, Olympus, Warszawa 1994, s. 96.