Obrza19

Zacięte zmagania toczyły się na przyczółku uchwyconym przez siły 65 Armii. Nieprzyjaciel całą noc kontratakował, uzyskując nawet lokalne włamania. W zasadzie wymiernym wynikiem tych działań było „zbudowanie przez 35 DP i 542 DGren frontu ryglującego radziecki przyczółek”. Jednostki radzieckie, po załamaniu niemieckich uderzeń koło południa wznowiły natarcie i w twardych walkach poszerzyły przyczółek do rubieży: Łubienica, Obrębek, Pokrzywnica, Piskornia, Trzepowo, Dzierżenin³⁴. W tej sytuacji gen. Weiss prosił gen. Reinhardta „o najpilniejsze przysłanie zapowiedzianych 25 i 24 DPanc oraz

0    dostarczenie uzupełnienia w ludziach i broni, gdyż wskutek wykrwawienia wojsk nie może uniemożliwić armii radzieckiej tworzenie nowych przyczółków

1    poszerzanie już istniejących”. Prośba ta została w znacznej części spełniona i jeszcze tego dnia zaczęły przybywać do 2 A transporty z oddziałami 25 DPanc. Ponadto z powodów OKH przysłano dwie jednostki pancerne: 1158 i 1159 oddziały dział szturmowych ³⁵.

W następnych trzech dniach 7-9 września, wojska radzieckie nie tylko umocniły się na opanowanych przyczółkach na Narwi, aleje znacznie rozszerzyły. Dowódca Grupy Armii „Środek” już 8 września meldował OKH, że na przyczółku pułtuskim 65 A siłami sześciu dywizji piechoty i 1 KPanc osiągnęła gotowość do dalszego natarcia. By zażegnać grożącym stąd działaniom zaczepnym, gen. Reinhardt powziął decyzję rozbicia przeprawionych na przyczółek wojsk radzieckich. W związku z tym wydał rozkaz utworzenia zgrupowania uderzeniowego, którym miało dowodzić dowództwo XXXXVI KPanc gen. Liittwitza. Korpus ten kierował obroną frontu Wisły naprzeciwko przyczółka magnuszewskiego. 9 września wieczorem został on zluzowany przez VIII KA oraz Grupę „Sieckenius” i rozpoczął załadunek do transportu kolejowego.

Trzon zgrupowania uderzeniowego miały tworzyć 25 i 24 DPanc, ześrodko-wane do tego czasu w rejonie Nasielska. Ponadto przydzielono do niego 102 BPanc i 507 oddział czołgów ciężkich oraz pięć dywizjonów haubic ciężkich, jeden dywizjon haubic lekkich i jeden dywizjon moździerzy. Odpowiednie zadanie otrzymało także lotnictwo. Planowano też użycie 19 DPanc, ale w obawie o sytuację nad Wisłą, zrezygnowano z tego zamiaru. Gotowość do natarcia wyznaczona została na 13 września³⁰.

Nad przyczółkiem 65 A pod Pułtuskiem zawisło więc duże niebezpieczeństwo. Do działań tych jednostek nie doszło, gdyż stanęły temu na przeszkodzie wydarzenia na przedmościu warszawskim.

Stąd też front wojsk radzieckich nad Narwią zaczął się stabilizować i krzepnąć. Tym samym wygasły prowadzone przez nie na tym kierunku

³⁴    Rokossowski, op. cit., s. 410.

³⁵    MiD WIH, l. 312, roi. 1323, kl. 000312 n.; meldunek Grupy Armii „Środek” z 6 września 1944 r., MiD WIH, t. 312, roi. 248. kl. 7804113-7804115.

³⁴ Meldunek Grupy Armii „Środek” z 8 i 9 września 1944 r., MiD WIH. t. 312, roi. 248, kl. 7804168-7804170, 7804198-7804200; zarządzenie 2 Armii z 1 września 1944 r., MA DDR. WF-03/17371, kl. 703—705.

121