Obraz7 (34)

METODY INTEGRACJI FUNKCJONALNEJ GRUPY 145

Obserwacje instytucji politycznych, administracyjnych i gospodarczych wykazuje, iż zasada wyraźnego i wyłączającego określenia funkcji nakazuje przeciwstawiać się takim zjawiskom patologicznym, jak krzyżowanie się zakresów zadań instytucji (egzemplifikacją mogą być przypadki wzajemnie paraliżujących się decyzji wydziałów budownictwa i architektury i wydziałów spraw lokalowych w społeczności miasta), jak dublowanie się zakresów zadań w postaci np. powtarzania decyzji instytucji politycznych przez instytucje administracyjne w tych samych sprawach, jak częściowe zachodzenie na siebie zakresów zadań poszczególnych instytucji.

Należy wreszcie dodać, że tworzenie instytucji w określonej grupie lub systemie społecznym czy też wyznaczanie pozycji i ról społecznych w obrębie grupy powinno być maksymalnie oszczędne, tak aby struktura grupy była jak najprostsza, aby eliminowała rozrost instytucji czy stanowisk pośrednich w instytucji, które cechują się szczególną tendencją rozmnażania.

2. Określenie uprawnień do podejmowania decyzji

Z zaleceniami dotyczącymi podziału kompetencji, a więc zakresów zadań między instytucjami lub między role i pozycje w instytucji, wiąże się druga metoda, obejmująca zalecenia w zakresie określenia uprawnień do podejmowania decyzji. Można ją opisać jako metodę bezkolizyjnego rozmieszczenia uprawnień do podejmowania decyzji między instytucje lub stanowiska (pozycje) ustalone w obrębie instytucji. W rzeczywistości dezintegracja instytucji grupowych wyraża się albo w nadmiernym rozdrobnieniu uprawnień do podejmowania decyzji, we wzroście kosztów działania, zatarciu odpowiedzialności (decyzje są tak rozdrobnione, że nie wiadomo, kto i w jakim zakresie odpowiada za całość; trudno też ocenić, w jakim zakresie decyzja cząstkowa wpłynęła na wynik całego działania), uniemożliwieniu kontroli nad instytucją, albo w nadmiernym „podwyższeniu programu podejmowania decyzji”, a więc w rozstrzyganiu coraz większej liczby spraw na najwyższym szczeblu, co również powoduje na stanowiskach podległych lub w niższych jednostkach organizacyjnych uchylanie się od odpowiedzialności (ja nie decyduję, ja nie odpowiadam) lub brak odpowiedniego zaangażowania, przewlekłość decyzji, nagromadzenie spraw na wyższych szczeblach władzy. Studia prowadzone nad władzą lokalną w naszym kraju wykazały, iż w praktyce większość decyzji podejmowanych w sprawach lokalnych zapadała w systemie socjalistycznym w instytucjach