OMiUP t2 Gorski2

ŚCIANY SITOWE

Ściany sitowe to elementy, w których zamocowane rurki tworzą główną powierzchnię ogrzewalną wymienników ciepła. Są to najczęściej okrągłe płyty metalowe z nawierconymi otworami. Same ściany sitowe rurowych wymienników ciepła, mianowicie powierzchnie ściany sitowej pomiędzy rurkami, również stanowią powierzchnię ogrzewalną.

Grubość płyty ściany sitowej zależna jest od różnicy ciśnień występujących w wymienniku ciepła. Dla wymienników bezciśnieniowych grubość płyty g powinna wynosić:

g = 0,4 d_m > 12 mm    (5.2)

gdzie:

d_m — średnia średnica rurki [mm]

Średnica płyty ściany sitowej zależy od wyboru podziałki i rodzaju układu rurek.

Podziałka, czyli odległość między osiami sąsiadujących ze sobą rurek wyraża się zależnością:

(5.3)

gdzie:

m — szerokość tzw. mostka między rurkami [mm], d₀ — średnica otworu w płycie [mm].

Podziałka wynika z minimalnych dopuszczalnych przekrojów mostka / (rys. 5.31), który powinien wynosić:

— dla ścian stalowych:
Anin = ^15 + ^3'^4do [mm^2]	(5.4)
— dla ścian miedzianych:
fmin = 25 + 9,5 d0 [mm^2]	(5.5)

Rurki rozmieszcza się w ścianie sitowej następującymi sposobami:

—    na koncentrycznych obwodach,

—    w układzie szeregowym,

—    w układzie heksagonalnym.

Układy rozmieszczenia rurek na koncentrycznych obwodach (rys. 5.32a) stosowane są niekiedy w specjalnych wymiennikach służących do skraplania gazów. W podgrzewaczach i chłodnicach raczej się ich nie stosuje.

W układzie szeregowym (rys. 5.321?) otwory pod rurki rozstawione są na narożach kwadratów. Zaletą tego rodzaju rozmieszczenia rurek jest stosunkowa łatwość ich czyszczenia z zewnątrz, wadą natomiast nieekonomiczne wykorzystywanie powierzchni ściany sitowej.

42