P4250068

96

n odbiega od przebiegu sprawności obiegu idealnego. Analizując obieg rzeczywisty zobaczymy, że istnieje pewna optymalna wartość x = pJP\, dla której sprawność osiąga maksimum.

1.2. Obieg otwarty rzeczywisty — bez chłodzenia turbiny

Obieg otwarty rzeczywisty przedstawiono na rysunku III.4. Powietrze zasysane jest do kompresora przez filtr kombinowany z tłumikiem hałasu, w związku z tym występuje określona strata ciśnienia na wlocie do kom-

Rys. IIL4. ScłH7n«» okładu i obieg otwarty rzeczywisty, F — filtr powietrza, Tl — tłumik hałasu

presora. Ciśnienie przed kompresorem p, jest mniejsze od atmosferycznego p₀

Pi ~ Po~APf	(HI.3)
Straty ciśnienia zachodzą również na drodze między wylotem z kompresora a wlotem do turbiny
Pi “ Pi—APz oraz na wylocie z turbiny do atmosfery	an.4)
P* “ Po+dp4. Stosuoek ciśnień w kompresorze	(IIL5)
_ _ Pir Pz -Pzfi , *Pi\	(IIL6)
Pi Po-APt Po\ Po/ różni się od stosunku ciśnień w turbinie
n Pi Pi-APz. Pztj (^óPi , 4p4Y| ^T ?4 PO + AP* PoL \Pl Po Jj	(HL7)

przy czym

n_r < jr.

Straty ciśnienia dp,, dp₂, dp₄ można uwzględnić sumarycznie pisząc

GIŁ8)

n_r = 7i(l—e),

gdzie

1— e

Kt₌ APt dp₂ dp₄\ *    \Po    Pz    Pi)

(m.9)

Wyraz

Api	. ^Pz	, ^P4
Po	Pz	Po

(IIL10)

obejmuje wszystkie straty ciśnienia w obiegu.

W obiegu rzeczywistym musimy uwzględnić okoliczność, że w poszczególnych przemianach bierze udział różna ilość czynnika. Zgodnie z rysunkiem III.4 możemy napisać:

punkt 1, wlot do kompresora: m_t = m_k

punkt 2, wlot do komory spalania: m₂ = m_t—(rn^+m,)    l (III 11)

punkt 3, wlot do turbiny: m₃ = m₂+mp.| = m_l— (m_B+m₇)+m_PBi punkt 4, wylot z turbiny: m₄ == mj+m, = m₁— m_B+m_paI

7 - Muzynjr Przcpt. L 10