P1510723

czasem nawet zadartym ryjem, krótkimi stojącymi uszami, szeroką i krótką szyją, szerokim, głębokim i krótkim tułowiem, beczkowatym wysklepieniem żeber, krótkimi i dość grubymi nogami. Obecnie rasa ta jest podobna do wielkiej białej angielskiej i reprezentuje typ mięsny (rys. 8.14 i 8.15 - wklejka).

istotny wpływ na hodowlę trzody chlewnej w krajach sąsiednich. W Czechosłowacji zostały wykorzystane do wyprowadzenia rasy czeskiej białej szlachetnej, w Polsce w okresie międzywojennym przekształcono je w wielką białą pomorską, a po wojnie na jej podkładzie wyhodowano rasę wielką białą polską (wbp).

Świnie rasy niemieckiej białej szlachetnej (białej ostrouchej) wywarły

8.3. Inne ważniejsze rasy europejskie

Duńska uszlachetniona krajowa (Danish Landrace). Jest najbardziej reprezentatywną przedstawicielką świń białych zwisłouchych, szczególnie przydatnych do produkcji bekonu (rys. 8.16). Początkowo proces jej formowania przebiegał podobnie jak w Niemczech przy powstawaniu niemieckiej uszlachetnionej krajowej, gdzie miejscowe pogłowie prymitywnych świń zwisłouchych uszlachetniano rasami angielskim. Do 1887 r. Dania eksportowała do Niemiec tuczniki ciężkie (120-150 kg) z powodu dużego zapotrzebowania rynku na słoninę i tłuszcz. W celu zaspokojenia tych wymagań świnię krajową krzyżowano z rasami angielskimi średnią białą i berkszyr. W 1887 r. rząd niemiecki wydał zakaz importu świń z Danii. Duńczycy zwrócili uwagę na rynek angielski. Anglicy wymagali jednak tuczników mięsnych-bekonowych, a krótkie i przetłuszczone świnie duńskie nie nadawały się do produkcji bekonu.

Rys. 8.16. Locha rasy duńskiej uszlachetnionej krajowej (Danish Landrace) |