P1520651

w dużych żyłach i napływ krwi do przedsionków. Rozkład ciśnień w krwiobie-gu dużym przedstawia rysunek 4.12.

W krążeniu płucnym krew przedostaje się z prawej komory do tętnicy płucnej pod ciśnieniem 6,7-9,3 kPa (50-70 mmHg). Wzrost ciśnienia powoduje zamknięcie zastawki trójdzielnej, co uniemożliwia cofnięcie się krwi do prawego przedsionka. Otwierają się zastawki półksiężycówate tętnicy płucnej i następuje wypchniecie objętości wyrzutowej krwi. Objętość wyrzutowa krwi do tętnicy płucnej jest taka sama, jak w komorze lewej. Przedostająca się krew podnosi ciśnienie w tętnicy płucnej do 4 kPa (30 mmHg). W momencie rozkurczu prawej komory ciśnienie w tętnicy płucnej spada do 2 kPa (10 mmHg). Średnie ciśnienie w tętnicy płucnej wynosi ok. 2,7 kPa (20 mmHg). Ciśnienie w lewym przedsionku, do którego po przejściu przez płuca wraca krew żyłami płucnymi, wynosi ok. 1,3 kPa (10 mmHg). Różnica ciśnień krwi przechodzącej przez płuca, a więc siła napędowa dla przemieszczającej się krwi, wynosi ok. 1,3 kPa (10 mmHg). Zachowanie krążenia krwi w płucach przy tak niskiej różnicy ciśnień jest możliwe dzięki bardzo małym oporom tam występującym. Brak jest w krążeniu płucnym naczyń oporowych, naczynia włosowate są krótkie, rozciągliwe i elastyczne. Dodatkowo wzrastające podciśnienie w jamie opłucnowej w czasie wdechu powoduje zwiększenie przekroju naczyń włosowatych na terenie płuc, tym samym zmniejszając opory przepływającej krwi. Przyspieszone oddechy nie tylko zwiększają wentylację samych płuc, ale również umożliwiają lepszy przepływ krwi przez płuca.

4.3.4. Szybkość przepływu krwi przez naczynia krwionośne

Przepływ krwi, to liniowe przemieszczanie się jej strumienia wzdłuż naczynia. Siłą napędową powodującą przesuwanie się krwi w naczyniach są skurcze komór. W aorcie szybkość przepływu jest związana z naprzemiennie występującymi skurczami i rozkurczami komór. Prędkość wzrasta w czasie skurczu i maleje w fazie rozkurczu, czyli ma charakter pulsujący. Średnio wynosi ok. 500 mm/s. W miarę oddalania się od aorty i zwiększania przekroju łożyska tętniczego prędkość przepływu maleje, osiągając najniższą wartość w czasie przepływu przez naczynia włosowate - 0,5 mm/s - gdyż suma przekroju naczyń włosowatych jest ok. 1000 razy większa niż przekrój aorty. W miarę zmniejszania się przekroju łożyska żylnego prędkość krwi wzrasta i przy wejściu żył czczych do prawego przedsionka, których suma średnic jest dwukrotnie większa od średnicy aorty, osiąga wartości zbliżone do 250 mm/s (rys. 4.12). Z powyższych danych wynika, że prędkość przepływu krwi jest niezależna od panującego w naczyniach ciśnienia, natomiast decyduje o niej suma przekrojów wszystkich naczyń na tym samym odcinku krążenia.

120