75416

Siła skurczu jest uzależniała głównie od zwiększonego dopływu krwi do komór i przedsionków, który powoduje ich lepsze wypełnianie i rozciągnięcia włókien sercowych przed skurczem podczas stopniowego wypełniania komór krwią pod koniec rozkurczu.

Mechanizm Sterlinga-siła skurczu jest proporcjaialna o początkowej długości komór. Rozciąganie powoduje zmiany w wymiarach i przestrzennej strukturze sarkomerów Zwiększenie wstępnego obciążania (lub ciśnienia żylnegojwywołuje silniejszy skurcz, co wywołuje sibiiejszy skurcz.pozwalający sercu na przepompowanie większej ilości krwi.

Objętość krwi dopływającej do serca zależy od

-objętości krwi krążącej

•powiększenia lub zmniejszenia zbiornika żylnego

-wzrostu ujemnego ciśnienia krwi w klatce piersiowej związanego z pogłębieniem oddychania -wpływu mięśni szkieletowych na przepływ żylny(mięśnie szkieletowe pomagają przepychać krew)

Ciśnienie krwi w naczyniach tętniczych zapobiega wyrzutowi

I    faza- wzrost ciśnienia tęnuczego utrudnia więc wzrost objętości w komorach (mechanizm Sterluiga)

II    faza-wzrost siły skurczowej mięśnia sercowego Spadek ciśnienia powoduje efekt odwrotny

/lniany kurczliwości serca

-Wzrost siły skurczu mięśnia sercowego przy takim samym wstępnym obciążeniu .nie ma zwiększonego wpływu krwi do komór

•wzrost obciążenia wstępnego zwiększa siłę skurczu przez mechanizm Sterlinga a czas potrzebny do wytwarzania maksy malnego ciśnienia nie zmienia się

-zmiany kurczliwości prowadzą do zmian maksymabiej siły skurczu oraz wpływają na czas trwania skurczu