pannaJulia017

126 AUGUST STRINDBERG

PANNA JULIA'

To ją zbudzę.

Wstaje

Krystyno! Śpisz?

KRYSTYNA przez sen

Bla-bla-bla-bla !

PANNA JULIA Krystyno! Ależ mocno śpi!

KRYSTYNA przez sen

Buty pana hrabiego są wyczyszczone... nastawić kawę... zaraz, zaraz, zaraz, och, och... puh!

PANNA JULIA ciągnie ją za nos

Zbudź się nareszcie!

JEAN

surowo

Proszę nie przeszkadzać temu, kto śpi!

PANNA JULIA ostro

Go?

JEAN

Ten, kto stal przez cały dzień przy kuchni, ma prawo być zmęczony w nocy,. A sen ludzki należy szanować...

PANNA JULIA chcąc załagodził!

Piękna myśl i przynosi mu zaszczyt — dziękuję!

Podaje Jeanowi rękę

A teraz chodźmy narwać dla innie trochę bzu!

Tymczasem Krystyna budzi się i odurzona snem idzie na prawo, żeby się polotyt

JEAN

To niemożliwe! Absolutnie wykluczone!

'    PANNA JULIA

Nie rozumiem, o co chodzi. Czyżby to było możliwe, że Jean sobie coś wyobraża?

JEAN

Ja nie, ale ludzie.

PANNA JULIA Co? Że się „zakochałam” w służącym?

JEAN

Nie jestem wcale zarozumiały, ale widziano już takie wypadki — a dla ludzi nie ma nic świętego!

PANNA JULIA

To z niego taki arystokrata?!

JEAN

Tak!

JEAN

Mam iść z panienką? Tak!

PANNA JULIA

Ja się zniżam...

PANNA JULIA

JEAN

Niech się pani nie zniża, panienko, proszę posłuchać moja rady! I tak nikt nie uwierzy, .że pani się zniżyła z dobrej woli Ludzie zawsze powiedzą, że pani upadła!