P1590352

193

W

> V}.

111

EHH

._u niańki. Obrót ten odbywa się w pierwszym okresie porodu, l^gpćnie z rozwieraniem się szyjki macicznej. Konsekwencją tych

Cst dostosowanie się płodu do możliwości przejścia przez kanał

san

W

ii#ii J^e

położnictwie istnieją określenia dla scharakteryzowania sytuacji,

•kicj spotykamy się z płodem w czasie porodu. Zdefiniowane są po-j .łożenia, postawy i ułożenia płodu. Przez położenie płodu

§«i

Ja P°

płodu.

p)

Mówimy

miemy stosunek długiej osi płodu do długiej osi matki.

_i#¹: ₀ położeniu główkowym albo o położeniu pośladkowym. Położenie

_tllw,

|T^ve jest wtedy, kiedy płód jest skierowany przednimi kończy-

If 4^** do pochwy, a głow;a płodu leży na nóżkach przednich. Znacznie I ^ tsze są porody w położeniu główkowym. Z punktu widzenia oceny 'OiwHWJH ^j^enia płodu w czasie porodu, ważne jest ustawienie racic lub kopyt, Chwilą pojawienia się kończyn w szparze sromowej. Dla położenia V\vkow^eS° charakterystyczne jest, że podeszwy racic lub kopyt zwrp-f_{e s}ą ku dołowi. Natomiast przy położeniu pośladkowym racice zwrócę są ku górze *

* położenie pośladkowe uważane jest często za normalne, gdyż liczne porody I _rzebiegają bez zaburzeń, jednakże wydaje się, że po rotacji i skierowaniu tylnych £_ończyn płodu do kanału miednicowego, układ zadu nie spełnia roli klinu, a łuk [ jebrowyj a także potylica i może w większym jeszcze stopniu kierunek włosów I ^ści utrudniają przesunięcie płodu.

pojęciem postawy płodu określa się stosunek grzbietu płodu I do grzbietu matki. Rozróżnia się postawę górną, dolną i postawę boczną, I _z tym że może być boczna lewostronna i prawostronna. Określenie u ł o-I żenią płodu dotyczy ułożenia „wolnych części” płodu, a więc uło-| żenią główki i kończyn. Przy prawidłowym porodzie spotykamy się | 2 położeniem główkowym, postawą górną i bez odchyleń w ułożeniu, ! _a wielkość płodu odpowiada kanałowi porodowemu.

Zachowanie się błon płodowych w czasie porodu. Rola I błon płodowych rozpoczyna się z chwilą rozszerzania kanału szyjki macicznej. W dalszym przebiegu błony płodowe wyścielają kanał porodowy, przy czym wody płodowe zmniejszają tarcie i ułatwiają przesuwanie się płodu na całej długości miednicy. Rozdarcie błon płodowych następuje w drogach rodnych i płód zostaje wyparty bez błon płodowych. Zdarza się, że owodnia nie pęka w drogach rodnych i płód rodzi się tak jakby „w czepku”. Wtedy wymaga to oczywiście rozdarcia błon płodowych, równocześnie z przerwaniem pępowiny. Najdłużej utrzymuje się połączenie przez sznur pępowinowy, który z reguły u zwierząt zostaje samorzutnie przerwany na skutek albo wstania samicy, albo ruchu samego płodu. Przerwanie sznura pępowinowego odcina noworodka od możliwości pobierania krwi z łożyska. Ilość krwi i w niej krążących przeciwciał stanowi dla młodego organizmu — rozpoczynającego samodzielny byt — największy kapitał biologiczny. Wczesne przerwanie sznura pępowinowego jeszcze w drogach porodowych grozi nie tylko uduszeniem, ale też znacznym zmniejszeniem początkowo krążącej krwi w układzie krwionośnym.

Zachowanie się macicy w czasie porodu. Mięsień macicy między licznymi swoimi szczególnymi właściwościami — jak poprzednio wspomniane napięcie plastyczne, które powoduje, że w czasie całej ciąży jajo płodowe znajduje się pod równomiernym ciśnieniem ścian macicy,

li

S;

'0

*§o\\

hi

te

\*ą

^iica IB i

ES*

koczuj j

SaJ płodu stępm- i

^eJ

11 indy. dwóch

vie tyj-pewner | między_; ypardg łożysko

porOufli >ozycU e zre-lajdujf piOuJ

dJp

pat,

dc i

O •» Zoohigiena i weterynaria