Nauczycielka, zamiast dmuchać, mówi wiersz: j
B.ilon nowy, kolorowy, malusieńki był.
Teraz większy jest od głowy — dmucham ile sił! Olbrzymieje! Jałt przyjemnie!
Jeszcze dmuchać chcę, żeby większy był ode mnie! Rośnie... rośnie... pękł!
Stosownie do słów wierszyka — dzieci cofają się i rozszerzają koło. Na słowo „pękł'1 przysiadają t r.a ziemi. Nauczycielka skleja balonik (idąc doko- j
ła dotyka kolejno dzieci i pomaga związać kolo) lub leż wyznacza kilkoro dzieci, które pomagają jej przy sklejeniu balonika.
7. Lalki w oknie Wystawowym Ustawienie: Dzieci przylegają plecami do ściany. Nauczycielka poleca zapamiętać, kto koło kogo stoi. Naprzeciwko ustawione krzesełka lub ławki dla wszystkich dzieci.
Zabawa: Na polecenie nauczycielki dzieci biegną do krzesełek — kto najciszej usiądzie? Na drugi sygnał wstają i rozbiegają się w różnych kierunkach, potem na polecenie wracają na zapamiętane miejsce, pod ścianę.
3. Goście w przedszkolu
Przybory: Czapeczki, znaczki, szarfy w dwu kolorach, krzesełka lub ławki. Przygotowanie: Dwie grupy dzieci w czapeczkach różnych kolorów siedzą na krzesełkach lub ławkach na przeciwległych końcach sali lub boiska. Jedna grupa to dzieci z przedszkola, druga — goście.
Zabawa: Nauczycielka podchodzi do dzieci z przedszkola, ustawia je w kolejkę (pociąg), sama staje pierwsza i śpiewając znaną piosenkę prowadzi dzieci daleko od miejsca, na którym siedziały. Po zakończeniu piosenki zapowiada: „Wszyscy na miejsca!1' Dzieci biegną i zajmują poprzednio ustalone miejsca. Nauczycielka wymienia te dzieci, które pierwsze dobiegły, zwraca uwagę na te, które cicho i prosto usiadły. To samo przeprowadza z drugą grupą, wreszcie z obydwiema jednocześnie.
9. Kot jest — kota nie ma!
Dzieci są myszkami i na zapowiedź: „Kota nie ma!" cichutko biegają po całej sali. Na zawołanie „Kot jest!” — myszki chowają się (dzieci przy-
23