• bardzo duży udział i rola pracy ludzkiej w świadczeniu usług, bezpośredni kont nabywcy produktu z jego „producentem” a usługodawcą;
• dodatkowe funkcje społeczne produktu turystycznego: wypoczynkowa, zdrowe na. edukacyjna, wychowawcza itp. [4, s. 20-21; 59, s. 231-233],
W ekoturystyce można mówić o ekologicznym produkcie turystycznym, łre
Jędrzejczyk [77, s. 99] przez pojęcie ekoproduktu turystycznego rozumie taki produkf który spełnia następujące kryteria:
• jego wytwarzanie jest zlokalizowane w nieskażonym środowisku;
• cechuje się malejącą zasobochłonnością, czyli w jak najmniejszym stopni wykorzystuje składniki środowiska przyrodniczego;
• bazuje na lokalnych zasobach naturalnych, materialnych i ludzkich;
• charakteryzuje się czystą technologią wytwarzania;
• służy zdrowiu i jest przyjazny środowisku.
Ekologiczne biuro podróży, obiekt noclegowy albo region turystyczny to takie, które oferują zdefiniowany tu ekoprodukt. Składniki szeroko pojętego produktu w ekoturystyce (atrakcje turystyczne, infrastruktura i usługi z nią związane oraz dostępność komunikacyjna) są dość szczególne i specyficzne. Pokrótce omówimy ich najważniejsze cechy, wspólne całemu rynkowi ekoturystycznemu.
3.1.1. Atrakcje ekoturystyczne Środowisko przyrodnicze
W ekoturystyce największym walorem jest środowisko przyrodnicze w niewielkim stopniu przekształcone przez człowieka, charakteryzujące się obfitością i dużą różnorodnością fauny i flory, ciekawym położeniem geograficznym, unikatowym krajobrazem, oryginalnymi formami przyrody nieożywionej itd. (w zależności od konkretnej formy ckoturystyki). Do atrakcji ekoturystycznych będą należały nie tylko tereny objęte ochroną prawną (parki narodowe, krajobrazowe, rezerwaty przyrody i biosfery, obszary chronionego krajobrazu), ale i wiele innych obszarów o wybitnych walorach przyrodniczych, które nie doczekały się jeszcze takiej formalnej ochrony.
Środowisko kulturowe
Inną, równie ważną atrakcję stanowi środowisko kulturowe. Do dóbr kultun szczególnie atrakcyjnych, jeżeli chodzi o potrzeby ckoturystyki, trzeba zaliczyć:
• zachowane tradycje, plemienne zwyczaje, obrzędy, obchody świąt i uroczystości rodzinnych, stroje, tradycyjną kuchnię i zajęcia typowe dla danej grupy etnicznej (np. pasterstwo, rybołówstwo, rzemiosło);
• imprezy kulturalne: festiwale, przeglądy osiągnięć artystycznych, targi wyrobów lokalnych;
• tradycyjną architekturę i budownictwo, wystrój wnętrz, tradycyjne narzędzia i przedmioty gospodarstwa domowego;
• sztukę ludową: wyroby rzemiosła artystycznego, malarstwo, rzeźbę, muzykę, taniec, podania i legendy, pracownie twórców ludowych;
• zabytki archeologiczne, pozostałości po starożytnych cywilizacjach itp.;
• muzea etnograficzne, regionalne, skanseny, izby regionalne [91, s. 42-45].
78