P3040995

5.9. Promowanie belfik z blach

Sposób ten jest bardziej praktyczny w przypadku, gdy dźwigar z blach jest belką ciągłą lub swobodnie podparty ze wspornikiem, gdyż momenty zginające są wtedy ze zmiennymi znakami, co ułatwia ustalenie zmiany przekroju pasów bezpośrednio na wykresie.

Rzeczywiste długości poszczególnych odcinków pasów /, przyjmuje się nieco większe od określonych teoretycznie: l_n = l, + 2c. Zwiększenie długości o 2c wynika t konieczności przesunięcia styku poza wyznaczone miejsce teoretyczne i spoiny, nityl o odległość (c). której wartość zależy od grubości blach i grubości łączących je spoin, aby począwszy od miejsca teoretycznego styku pas mógł pracować na pełne obciążenie.

Zalecane są ograniczenia grubości przekrojów pasów:

O dla belek ze stali grupy St3S do grubości f £ 60 mm,

□ dla belek ze stali grupy 18G2A do t < 30 mm.

Współczesna technologia produkcji hutniczej umożliwia wytwarzanie blach o zmiennych grubościach lub szerokościach dowolnie kształtowanych na długości walcowanego pasma, bez konieczności spawania (nazywanych blachami LP o zmiennym profilu, rys.5.22e). Grubości tych blach zmieniać się mogą oo 8 mm (na długości od 12 do 32 m). Belki blachownicowe wykonane z takich blach mogą być ekonomiczniejsze.

5.9.4. Nośność blachownicy

Obliczenia blachownie w stanie granicznym nośności przeprowadza się wg wzorów podanych wcześniej.

Nośność belki przy jednoczesnym zginaniu i ścinaniu środnika (5.39, 5.40) należy sprawdzić w następujących przekrojach:

D zmian przekrojów pasów,

□ równoczesnego występowania znacznych sił ścinających i momentów zginających.

Jeśli projektowany dźwigar będzie spawany, to należy uwzględnić zredukowaną wartość wytrzymałości obliczeniowej o,: • fe

a, — współczynnik wytrzymałości spoin, który należy przyjąć z tablicy 3.1.

Ugięcie rzeczywiste dźwigara swobodnie podpartego obciążonego równomiernie należy obliczać następująco:

■    o stałym przekroju

5_M_nęJ²

' * 48 El •

■    o zmiennym przekroju

. 5,5 §|nuix ' * 48 E l '

Ćo Przykład 5.6

ZapwąaMować dźwigar z blach ze stali St3S. swobodnie podparty, o długości tOjfi m pod obciążeniem obliczeniowym skupionym P ■ 613 kN. usytuowany jak nt schemacie pokazanym na rys.5.238 Belka będzie konstrukcyjnie zabezpieczona przód zadotezepiern. Obkczoraa wykonać przy założeniu, że ścianki przekroju spełniaj warunki Masy 3. Pominąć obliczania ugięcia belki.

^Rozwiązanie

1, Obliczenie maksymalnego momentu zginającego Ciężar własny dźwigara:

g = (70 ♦ 10 /) 8.5 = (70 +10 10.8) 8,5 10~³=151 kMfrn.przyjęło 1.6kNAn Obciążenie obliczeniowe od ciężaru własnego: g«1,6 1.1 a1,8kN/m Maksymalny moment zginający:

= 2.5P 5.4 - P(3.6 ♦ 1.8) +    =

9

b>

8

p ip ip ip ip

2. Dobór wymiarów środnika Potrzebny wskaźnik wytrzymałości obliczono wg wzoru (5.55), przyjmując a** 1:

śj§j Optymalna wysokość środnika ze względu na kiy-|j^ terium minimalnego ciężaru; przyjęto grubość środ

nika t_w= 10 mm:

Przyjęto wysokość środnika 170 cm.

f

-

-SSL

32SSŁ

4^4-

3. Obliczenie wymiarów pasa Szerokość pasa: b=~-42.5 cm. przyjęto 45 cm. Grubość pasa wg wzoru (5.61):

Ry».fl.23

Przyjęto:

tt= 30.0 mm. Ą=3.0 45= 135 cm²

4. Sprawdzenie nośności dźwigara

Ponieważ założono, że obliczenia należy wykonać jak dla przekrojów klasy 3. przyjęto, że współczynnik redukcyjny nośności przekroju v= 1.

Moment bezwładności:

Wskaźnik wytrzymałości: