Przewodnik Przedszkole trzylatka czIIIB

2.

Przy ponownym powtórzeniu zabawy dzieci próbują powtarzać razem z nauczycielem słowa określające czynności ręki.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Odszukaj swoją parą.

Dzieci spacerują parami po sali w rytmie wystukiwanym na bębenku. Kiedy usłyszą dźwięk tamburynu, dzieci w' parach rozchodzą się i swobodnie biegają po sali. Ponowny dźwięk bębenka jest sygnałem do odszukania swojego partnera i marszu parami. Oglądanie afiszy przyniesionych przez nauczyciela z teatru. Próby odgadywania, z jakich przedstawień pochodzą; nazywanie występujących na nich postaci, opisywanie ich. Zachęcanie do swobodnych wypowiedzi na temat wizyt dzieci w teatrze, oglądanych przedstawień, wrażeń z tym związanych.

3.

4.

5.

Rozmowa na temat teatru inspirow ana wierszem W. Cerklewicza Teatr lalek.

Omówienie obrazka przedstawiającego teatr; zapoznanie ze słowami związanymi z teatrem: scena, widownia, kurtyna, przedstawienie, dekoracje, aktorzy.

Zapoznanie z treścią wiersza.

Mógłbym się wybierać stale, a przynajmniej raz na tydzień, by odwiedzić teatr lalek, kiedy jakiś spektakl idzie.

Jeśli znam te sztuki nawet - program, scenki, dekoracje, to na tyle są ciekawe, że chcę ujrzeć jeszcze raz je.

Rozmowa na temat wiersza.

Wyjaśnienie niezrozumiałych słów.

Dlaczego powinno się chodzić do teatru? Co tam można zobaczyć?

Zabawa dydaktyczna Bilety teatralne.

Dzieci losują z woreczka kartoniki z obrazkami przedstawiającymi cztery postacie: smoka, królewnę, lycerza, Kubusia Puchatka. Poruszają się po sali w różnych kierunkach, w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy w grze odszukują takie same powiększone obrazki, umieszczone w różnych miejscach sali, i siadają pod nimi. Mówią, na jakie przedstawienie otrzymały bilety. Podczas powtórzeń zabawy dzieci wymieniają się biletami.

Zabawa Baśniowe rekwizyty.

Nauczyciel wyciąga z pudełka różne przedmioty, np.: koronę, różdżkę, kapelusz, czerwoną czapeczkę, słoik miodu. Dzieci określają, które z nich kojarzą się z jakimiś baśniowymi postaciami.

Zabawa ruchowo-naśladowcza Naśladujemy aktorów.

Dzieci dobierają się w pary: jedno z nich jest aktorem, który pokazuje jakieś gesty, miny, a drugie jego naśladowcą. Po pewnym czasie następuje zmiana ról.

W przedstawieniu baśń ożywa, ktoś znajomą postać znalazł, pełnych zalet albo przywar bohaterów wita sala.

A na przerwie, w kuluarach, patrzę na fotosy, afisz, świat bajkowy leż się stara zerknąć na mnie z fotografii.

III

Założenie w sali kącika teatralnego; zagospodarowanie go elementami strojów, opaskami z obrazkami zwierząt, rekwizytami teatralnymi, kukiełkami, pacynkami, maskami;

zachęcanie dzieci do zabaw tematycznych, tworzenia własnych przedstawień i prezentowania ich kolegom.

Zabawa ruchowo-naśladowcza Naśladujemy aktorów (patrz: przewodnik..., s. 86).

2. Czytanie dzieciom wybranych przez nie baśni; swobodne rozmowy na temat wyglądu i przygód ich bohaterów (w małych zespołach).

Temat dnia: Teatrzyk cieni.

Cele ogólne: zapoznanie z teatrzykiem cieni.

Cele operacyjne:

Dziecko: wie, na czym polega teatrzyk cieni; manipuluje sylwetami postaci; opowiada tekst własnymi słowami.

Środki dydaktyczne: wiersze: L. Kerna Cień, R. Przymusa Teatrzyk cieni, opowiadanie A. Swirszczyńskiej Julcia śpi, sylwety do opowiadania, bilety oznaczone różnymi symbolami, ćwiczenie graficzne Odszukaj cienie kukiełek, flamastry, ekran, lampa, piłka.

Przebieg dnia

1. Zabawa dydaktyczna Jak powstaje cień?

Nauczyciel recytuje wiersz L. Kerna Cień i pokazuje na ścianie lub ekranie swój cień, który wykonuje czynności, o których jest mowa w wierszu.

Ten mój cień,    Nauczyciel maszeruje w miejscu, cień porusza się.

śmieszny cień,

chodzi za mną cały dzień.

Nauczyciel podrzuca piłkę. Nauczyciel łapie piłkę.

Naśladuje wchodzenie po schodach.

Naśladuje jedzenie lodów.

Wykonuje przeskok.

Robi wszystko to co ja: ja gram w piłkę, on też gra.

Ja na schody, on na schody.

Ja jem lody, on je lody.

Ja przez plot, on przez płot.

Gotów jest do różnych psot.

Chętne dzieci, po wysłuchaniu wiersza, stają na tle ekranu i próbują powtórzyć ruchy pokazywane przez nauczyciela lub wykonać inne ruchy, które odbiją się na ekranie. Nauczyciel gasi światło, które oświetlało ekran, co powoduje zniknięcie cienia. Dzieci próbują wyjaśnić, co stało się z cieniem; dostrzegają związek między powstawaniem cienia a światłem. (Cień powstaje, gdy światło pada na przedmiot, który go nie przepuszcza).

Zabawy z cieniem.

Nauczyciel pokazuje dzieciom, jak przez umiejętne złożenie rąk można pokazać na ekranie różne kształty. Dzieci wymyślają różne kształty i prezentująje.

87