wini są na wartości swojej płacy i co najmniej utrzymaniu jej dotychczasowej siły nabywczej. Inne ważne dla bytu firmy argumenty, jak możliwości ekonomiczno, -finansowe i priorytety wydatków na inwestycje i rozwój są mało przekonujące wobec płacy, która nie zaspokaja podstawowych potrzeb pracowników.
Pracownikom i związkom zawodowym nie jest łatwo wyjaśnić groźbę niebezpie. czeństwa dla firmy i przekonać, że to oni muszą ponosić w pierwszej kolejności cięfcr na rzecz istnienia firmy. W przypadku niskich, długo nie indeksowanych plac może dochodzić do desperackich działać ze strony pracowników. Eskalacja i ostrość żądań placowych może przesłaniać ważne racje firmy, a w krańcowym przypadku prowadzić do upadłości.
Podwyżki, zwłaszcza duże. są dla firm o niepewnej kondycji ekonomicznej o tyle niebezpieczne, że ich skutki muszą być przenoszone na następne lata i budżet płac trzeba planować na Wyższym poziomie. Pracodawcy wolą więc wypłacać dodatkowe środki w formie premii lub udziału w zyskach, przy czym polityka podwyżek jest rzadziej ukierunkowana na wszystkich pracowników, a częściej na pewne ich grupy1**.
Polityka płac jest najtrudniejsza w okresie recesji. Następuje blokowanie wzrostu środków na wynagrodzenia. Często podwyżki są przesuwane na okresy późniejsze lub przeznacza się je na zwiększenie funduszu premii i nagród1*. Jeśli podwyżki dochodzą do skutku, to mają indywidualny charakter i dotyczą wybranych pracowników, a ich podstawą jest indywidualna ocena ich pracy i przydatności oraz sytuacji na rynku pracy. Mechanizm inflacyjny podwyżek jest w takich przypadkach trudny do stosowania. Sposoby dostosowywania wzrostu płac do wzrostu cen w krajach europejskich są różne, co przedstawia tabela 40.
Na podstawie opisu w tabeli można stwierdzić, że obowiązujące ustawodawstwo uwzględnia dostosowywanie wielkości płac do wzrostu cen. W niektórych krajach stosuje się indeksację płac na podstawie stopy inflacji, a w innych bierze się pod uwagę wzrost kosztów utrzymania. Jednak mechanizm podwyższania płac jest stosowany powszechnie. Szuka się jednak takich rozwiązań podwyższania płac, aby z jednej strony zachować racjonalny ich przyrost w stosunku do możliwości finansowych firmy, a z drugiej do rzeczywistego wzrostu kosztów utrzymania pracownika.
m P Louurt, Kierowanie personelem w przedsiębiorstwie, Pollcxi, Warszawa, 1995,1.168-169, lw R Manikowski, Motywowanie w okresie recesji, Elastyczna polityka wynagrodzeń zależna od możliwości firmy i sytuacji rynkowej, Personel, 2002. nr 6, s. 28-29.